گواهیهای رقومی به حل مسئله «اطمینان» در اینترنت کمک میکنند. گواهیهای رقومی متعلق به «سومین دسته اطمینان»(trusted third parties)هستند و همچنین به «متصدیهای گواهی» اشاره دارند (Tiwana، ۱۹۹۹). متصدیهای گواهی، مؤسسات تجاری هستند که هویت افراد یا سازمانها را در وب تأیید، و تأییدیههایی مبنی بر درستی این هویتها صادر میکنند. برای به دستآوردن یک گواهی، ممکن است از فرد خواسته شود که یک کارت شناسایی (مانند کارت رانندگی) را نشان دهد. بنابراین گواهیهای رقومی، یک شبکه امن در میان کاربران وب، و مکانی برای تأیید صحت و جامعیت یک فایل یا برنامه الکترونیکی ایجاد میکنند. این گواهیها حاوی نام فرد، شماره سریال، تاریخ انقضا، یک نسخه از گواهی نگاهدارنده کلید عمومی (که برای رمزگذاری پیامها و امضاهای رقومی به کار میرود) میباشند** (Encyclopedia and learning center، ۲۰۰۴).
گواهیهای رقومی، فناوری امنیت اطلاعات از نوع کنشگرایانه هستند، زیرا از این فناوری برای توزیع کلید عمومی از یک گروه ارتباطی به گروه ارتباطی دیگر استفاده میشود. همچنین این روش، قبل از آن که هر ارتباطی بین گروهها اتفاق بیفتد، اطمینان ایجاد میکند. این فناوری در سطح برنامه کاربردی قابل پیادهسازی است؛ مثلاً قبل از آغاز هر ارتباط مرورگر وب، تأیید میکند که آن گروه خاص قابل اطمینان میباشد.