ایجاد فناوری XML یا زبان نشانه‌گذاری امتدادپذیر را باید بدون تردید یکی از بزرگترین و اساسی‌ترین گام‌هایی به حساب آورد که در مسیر حل مشکل مقیاس‌پذیری در اینترنت مدرن برداشته شده است.
پس از ایجاد XML توسط کنسرسیوم وب جهان‌شمول در سال ۱۹۹۶ دست‌اندرکاران بسیاری از پروژه‌های محاسبات گسترده به آن روی آورده‌اند.
به عنوان نمونه، تقریباً تمامی فناوری‌های خدمات وب، گرافیک برداری مقیاس‌پذیری، RDF و بسیاری از موارد دیگر تنها با XML انجام‌پذیر است. بر خلاف سندهای HTML و XHTML که در آنها از عناصر و بر چسب‌های از پیش تعبیه‌یافته استفاده می‌کنیم، در سندهای XML تمامی بر چسب‌ها را خود نامگذاری و انتخاب می‌کنیم.
اگر چه برچسب‌های متعددی می‌تواند در هر سند موجود باشد، فقط یکی از آنها نقش ریشه و در خود گیرنده سایر برچسب‌ها را بر عهده دارد.
XML به دو دلیل استاندارد می‌شود:
۱٫ تمام News Feederها (تغذیه‌کننده‌های خبری) با زبان رسمی XML کار می‌کنند. این News Feederها به RSS معروفند.
۲٫ XML به زبان جهانی فرمت‌های چاپ تبدیل می‌شود (CIP3).
