سه ناحیه از سگمنت های حافظه که هر یک می توانند ۶۴KB باشند برای یک برنامه در نظر گرفته می شوند:
۱٫ سگمنت کد
• شامل دستورالعمل های زبان ماشین برنامه ای که دارد اجرا می شود. اولین دستور اجرائی برنامه در ابتدای این سگمنت قرار دارد و سیستم عامل CPU را برای اجرای برنامه به این محل ارجاع می دهد.
۲٫ سگمنت داده
• شامل داده های تعریف شده و ناحیه کاری که برنامه نیاز دارد.
۳٫ سگمنت پشته
• شامل آدرس های برگشتی از زیربرنامه ها و داده های محلی است .
نکته ۱٫ برنامه و داده در هر سگمنتی از حافظه می توانند قرار گیرند، فقط آدرس شروع سگمنت باید برای CPU تعریف شده باشد. این آدرس ها در ثبات های سگمنت ذخیره می شوند و اغلب درطول اجرای برنامه ثابت باقی می مانند. در عمل هنگام برنامه نویسی تنها از آدرس ۴ رقمی آفست استفاده می شود.
نکته ۲٫ سگمنت ها می توانند روی همدیگر بیافتند. در بعضی مواقع که برنامه کوتاه است سگمنت داده می تواند از داخل سگمنت کد شروع شود به شرط اینکه تداخل رخ ندهد.
