پردازنده های ۸۰۸۶ دارای گذرگاه ۲۰ بیتی هستند، بنابراین می تواند تا ۱ مگابایت حافظه را آدرس دهد(از آدرس ۰۰۰۰۰ تا ۱MB=1048575=FFFFF). این آدرس ها به یک عدد ۲۰ بیتی احتیاج دارند. روشن است که یک عدد ۲۰ بیتی را نمی توان در ثبات های ۱۶ بیتی ۸۰۸۶ جا داد.
اینتل این مشکل را با آدرس دهی سگمنتی (segment addressing) حل کرد. سگمنت یک تکه از حافظه با اندازه ۶۴ کیلوبایت است. یک محل از حافظه با یک آدرس سگمنت و یک آفست (offset) مشخص می شود که به صورت دو عدد ۱۶ بیتی نشان داده می شوند. آدرس سگمنت به سگمنتی در حافظه اشاره می کند که حاوی محل مورد نظر است. هر سگمنت از یک پاراگراف می تواند شروع شود. هر پاراگراف ۱۶ بایـت دارد،بنابراین سگمنت از آدرسی که مضربی از ۱۶ است شروع می شود.
یعنی سگمنت اول از آدرس ۰۰۰۰۰، سگمنت دوم از آدرس ۰۰۰۱۰، بعدی از آدرس ۰۰۰۲۰ و الی آخر شروع می شود.
در نتیجه آدرس شروع هر سگمنت از سمت راست به صفر ختم می شود که از آن صرفنظر می شود. بنابراین آدرس سگمنت همیشه به صورت یک عدد ۴ رقمی هگز نوشته می شود.
آفست فاصله بایت مورد نظر از ابتدای سگمنت را مشخص می کند. با توجه به اینکه هر سگمنت ۶۴KB حافظه دارد، آفست می تواند بین ۰۰۰۰ تا ffff باشد. بنابراین آفست نیز همیشه یک عدد ۴ رقمی هگز است.
