در دهههای گذشته ویروسهای رایانهای باعث تخریب عظیمی در اینترنت شدهاند. ویروس رایانهای یک قطعه مخرب نرمافزاری است که توانایی تکثیر خودش را در سراسر اینترنت، با یک بار فعالشدن، دارد (McClure et al، ۲۰۰۲). پویشگرهای ضد ویروس، برنامههای نرمافزاری هستند که برای بررسی و حذف ویروسهای رایانهای، از حافظه یا دیسکها طراحی شدهاند. این برنامهها از طریق جستجوی کدهای ویروس رایانهای، آنها را تشخیص میدهند. اگرچه برنامههای حفاظت از ویروس نمیتوانند تمام ویروسها را نابود کنند، اما اعمالی که این برنامهها انجام میدهند عبارتاند از: ۱) ممانعت از فعالیت ویروس، ۲) حذف ویروس، ۳) تعمیر آسیبی که ویروس عامل آن بوده است، و ۴) گرفتن ویروس در زمان کنترل و بعد از فعالشدن آن (Caelli, Longley, & Shain ، ۱۹۹۴).
پویشگر ضدویروس، یک فناوری امنیت اطلاعات از نوع کنشگرایانه است. این پویشگرها در سطوح متنوع، و به طوری که در طبقهبندی بیان شده در سطح برنامههای کاربردی و در سطح میزبان، قابل پیادهسازی هستند.