* در لینوکس به هر کاربر یک شماره حساب کاربری (User ID (UID منحصربفرد اختصاص داده میشود.
* UID 0 به کاربر ریشه (root) اختصاص داده شده است.
* اسامی کاربران و UID ها در /etc/passwd ذخیره شده اند.
* به کاربران یک , دایرکتوری خانه (home directory) تخصیص داده شده و وقتی که وارد سیستم میشوند یک برنامه (معمولا یک شل ) اجرا میشود.
* کاربران امکان خواندن (read) , نوشتن (write) , و اجرا (execute) یکدیگر را بدون اجازه ندارند.
در اولین سالهای رشته کامپیوتر , کامپیوترها خیلی بزرگ و گران بودند. مفهوم حسابهای کاربری در زمانی که قصد داشتند این منابع پرارزش را در اختیار افراد بیشتری قرار دهند درست شد. هر شخص که در کامپیوتر وارد شود به عنوان یک کاربر در نظر گرفته میشود. این کاربر یک سری مشخصات دارد که مهمترین آنها با اسم کاربر و یک شماره شناسایی یا UID شروع میشود. هر دوی اینها در سیستم باید منحصربفرد باشند. اسم کاربران و UID در لینوکس درفایل /etc/passwd ذخیره میشوند.
فیلدهای دیگر این فایل شامل نام واقعی و دایرکتوری خانه کاربر را شامل میشود. کاربران اجازه کامل دسترسی به دایرکتوریهای خانه خودشان را دارند.
این به معنی امکان ساختن , پاک کردن فایلها و دایرکتوریها و امکان سازمان دادن فایلهایشان به هر نحوی که تمایل دارند است. (البته در صورتی که محدودیتهایی مثل فضای دیسک نداشته باشند)
بطور معمول , کاربران محدود شده یا امکان دسترسی به دایرکتوریهای دیگر در سیستم را ندارند. البته بعضی استثناها مثل دایرکتوری tmp/ نیز هست. یک کاربر لینوکس با توجه به اجازهای فایلها , قابلیت دسترسی به فایلها یا دایرکتوریها و همجنین شناسایی کاربران و وابستگی گروهای کاربری را دارند.
