برنامه های کاربردی نقطه ارتباط سیستم های کامپیوتری با کاربران آن ها را تشکیل می دهند. وجود ضعف های امنیتی در این برنامه ها و یا در مبادلات میان آن ها می تواند امنیت کلی سیستم را به خطر بیاندازد. به طور مثال وجود یک برنامه کاربردی غیر امن در سیستم حتی در صورتی که سیستم عامل آن امن شده باشد، می تواند باعث آسیب رساندن به منابع و اطلاعات محلی سیستم شود. همچنین یک برنامه کاربردی غیر امن می تواند اطلاعات حساس و سری سیستم را از طریق شبکه به بیرون از سازمان انتقال دهد که این کار نیز با امن کردن شبکه قابل پیشگیری نمی باشد. درجه خطرناک بودن چنین اتفاقاتی را زمانی می توان به درستی درک کرد که این برنامه ناامن در کاربردهای حساسی نظیر کاربردهای نظامی مورد استفاده قرار گیرد.
با توجه به مطالبی که گفته شد برای اطمینان از امنیت برنامه های کاربردی و استفاده از آن در کاربردهایی که نیاز به امنیت دارند، اقدامات زیر می تواند صورت گیرد.
تهیه نرم افزارهای کاربردی از ایجادکنندگان مطمئن، یکی از راه های اطمینان از امنیت برنامه های کاربردی، تهیه آنها از منابعی است که می توان از نظر امنیتی به آنها اطمینان کرد. به عنوان مثال بهتر است که این نوع برنامه ها از منابعی که امکان همکاری آنها با سرویس های جاسوسی وجود دارد، تهیه نشود.
ارزیابی برنامه قبل از عملیاتی کردن آن: پس از تهیه یک برنامه کاربردی و قبل از استفاده از آن در سیستم های حساس اطلاعاتی، بهتر است این برنامه مدتی در محلی غیر از محل نصب نهایی مورد استفاده قرار گیرد و عملکرد آن به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
