یک نکته مهم دیگر بعد از تعداد بیت ها ترتیب قرار گیری بایت های داده در حافظه است که باید موردتوجه برنامه نویس اسمبلی باشد. درحینی که پردازنده به طور نامحسوس endian را استفاده می کند، برای دسترسی به داده های چندبایتی حافظه و کارکردن با هر بایت بطور جداگانه، دانستن endian حیاتی است. endian ترتیب قرار گیری بایت ها در حافظه را برای داده های چندبایتی معین می کند. فرمت های زیر برای ذخیره یک مقدار چندبایتی وجود دارد:
۱٫ Big-endian
• داده ها را به ترتیب طبیعی خودشان ذخیره می کند. بایت با ارزش در کمترین آدرس قرار می گیرد. اکثر پردازنده های RISC و Motorola 68300 از این دسته هستند.
۲٫ Little-endian
• بایت با ارزش کمتر در آدرس های پائین تر حافظه ذخیره می شود. پردازنده های Intel x86 و Pentium از این نمونه هستند.
۳٫ Bi-endian
• پردازنده هائی مانند Motorola/IBM PowerPC می تواند در مد big-endian یا little-endian تحت کنترل نرم افزار کار کند.
