آموزش C
اشاره‌گر به اشاره‌گر
گفتیم اگر متغیری آدرس متغیر دیگری را در خود نگه دارد آن را اشاره‌گر نامند. حال اگر متغیر دوم نیز از نوع اشاره‌گر باشد، متغیر
آرایه‌هایی از اشارهگرها
در زبان C می‌توان آرایه‌ای از اشارهگرها تعریف کرد؛ یعنی آرایه‌ای که عناصر آن اشاره‌گر باشند. دستور زیر آرایه‌ای ۱۰ عنصری از اشارهگرها را توصیف
اشارهگرها و آرایه‌ها
بین اشارهگرها و آرایه‌ها رابطه نزدیکی وجود دارد. نام آرایه در واقع اشارهگری به اولین عنصر آن است. قطعه برنامه زیر را درنظر بگیرید. char
انتقال دوطرفه اطلاعات
وقتی که تابعی آدرس متغیری را در برنامه فراخواننده آن بداند، می‌تواند هم مقادیری را در این متغیرها قرار دهد (یعنی مقادیر آنها را تغییر
انتقال اشاره‌گر به تابع
اشارهگرها اغلب به عنوان آرگومان به یک تابع فرستاده می‌شود. این امر اجازه می‌دهد که عناصر داده‌های برنامه فراخواننده، که معمولاً تابع main است، با
انتقال مقادیر به تابع
حال ببینیم وقتی مقادیری را به تابع گذر می‌دهیم چه اتفاقی رخ می‌دهد. در اینجا برنامه ساده‌ای را ملاحظه می‌کنید که دو مقدار صحیح ۴
عملیات روی اشارهگرها
عملیات متداولی که روی اشارهگرها انجام می‌شوند عبارت‌اند از انتساب، محاسبه، و مقایسه که به شرح هر یک می‌پردازیم. الف) انتساب در مورد اشارهگرها نیز
اشاره‌گر تهی
زبان C مفهوم اشاره‌گر NULL را پشتیبانی می‌کند و آن اشارهگری است که به هیچ شئی قابل‌‌قبول یا معتبر اشاره نمی‌کند. اشاره گر NULL هر
نحوه مقداردهی اولیه به اشاره‌گر
به هر نوع متغیر از نوع اشاره‌گر می‌توان هنگام اعلان آنها، مشابه سایر متغیرها، مقدار اولیه نیز نسبت داد. در این صورت مقدار اولیه مورد
آدرس داده‌‌ها بامثال
آدرس داده‌‌ها هر متغیری دارای آدرس منحصر به فردی است که محل آن متغیر را در حافظه مشخص می‌کند. در بعضی کاربردها بهتر است که
