یکی دیگر از انواع عملگر ها در زبان برنامه نویسی ++C عملگر ریاضی (mathematical operators)است که همان طور که از اسمش پیداست عملیات محاساتی مثل جمع و تفریق را انجام می دهند.
++C دو عملگر یکتائی و پنج عملگر دوتائی دارد. عملگرهای یکتائی تنها یک آرگومان دارد مانند ++ و – – یعنی تنها روی یک متغیر عمل می کنند. عملگرهای دوتائی روی دو مقدار کار می کنند مثل + و – .
عملگرهای ریاضی یکتائی ++C
عملگرهای ریاضی دوتائی ++C
عملگرهای افزایش و کاهش تنها با متغیرها می توانند استفاده شوند و با ثابت مجاز نیستند. این عملگرها یک واحد از عملوند کم یا یک واحد به آن اضافه می کنند. یعنی عبارت ;++x معادل ;x=x+1 و عبارت ;–y معادل ;y=y-1 است.
توجه کنید که عملگرهای افزایش و کاهش می توانند قبل یا بعد از علموند خود قرار گیرند. الویت ++ و – – بستگی به محل متغیر دارد. وقتی عملگر بعنوان پیشوند استفاده می شوند عملوند خود را قبل از استفاده تغییر می دهند و وقتی به عنوان پسوند استفاده می شوند عملوند خود را بعد از استفاده از آن تغییر می دهند.
به دو مثال زیر توجه کنید:
;x = 10
y = x++; // x equals 11 and y equals 10
;x = 10
y = ++x; // x and y equal 11
عملگر منهای یکتائی (-) عملوند خود را منفی می کند. عملگر جمع یکتائی (+) تاثیری روی عملوند خود ندارد. کامپایلر از نحوه بکار بردن این عملگرها د ر عبارت متوجه منظور شما می شود.
مثال:
;x = -a
;x = a * -b
x = a * (-b); //This way is better
نکته:
شما در جدول زیر می توانید الویت عملگرهای ریاضی را در زبان ++Cمشاهده کنید:
