فریمورک دات نت ، تمامی لایه های پیاده سازی نرم افزار را از سطح سیستم عامل به بالا ، تحت پوشش قرار می دهد. فریمورک فوق، سطحی مناسب وقدرتمند از ارتباط و همبستگی بین تکنولوژی Presentation ، تکنولوژی های Component و تکنولوژی های Data را ارائه می نماید ( نظیر این ارتباط و همبستگی تاکنون در پلات فرم ویندوز مشاهده نشده است) . معماری فوق ، امکان طراحی و پیاده سازی برنامه های مبتنی بر اینترنت و محیط های Desktop ، را به سادگی فراهم و نیازهای هر گروه از نرم افزارهای فوق را بخوبی جواب می دهد.
فریمورک دات نت از لایه پائین با عملیاتی نظیر مدیریت حافظه آغاز و به سمت بالا به منظور ارائه اینترفیس های برنامه ها و کاربران، دنبال می شود . در بین لایه ها ، لایه های سیستمی دیگر که هر یک دارای پتانسیل های خاصی برای پیاده کنندگان می باشند ، وجود دارد.
CLR) Common Language Runtime) ، بمنزله قلب فریمورک دات نت محسوب و Engine لازم بمنظور ارائه قابلیت های کلیدی را ارائه می نماید . CLR ، شامل عناصر اساسی دیگری نظیر: (Common Type System (CTS ، است. علاوه بر مدیریت حافظه ، CLR ، مراجعات به اشیاء و عملیات Garbage Collection را نیز انجام می دهد .
در لایه میانی ، ما شاهد نسل جدیدی از سرویس های استاندارد نظیر ADO.NET و XML می باشیم .سرویس های فوق ، تحت کنترل فریمورک بوده و امکان به کارگیری آنها بصورت جامع و استاندارد در بین تمامی زبانها ، فراهم می گردد . بالاترین لایه ، شامل اینترفیس های برنامه و کاربر است . فرم های ویندوز ، روشی جدید به منظور ایجاد برنامه های Desktop مبتنی بر win32 می باشند. فرم های وب ، یک رابط کاربر مناسب برای برنامه های مبتنی بر وب را ارائه می نمایند. سرویس های وب ، مکانیزمی بمنظور ارتباط برنامه ها از طریق اینترنت و با استفاده از SOAP ، می باشد. سرویس های وب ، قابل مقایسه با عناصر COM و DCOM بوده با این تفاوت مهم که در این راستا از تکنولوژی های متعدد اینترنت ، استفاده می گردد. فرم های وب و سرویس های وب ، اینترفیس اینترنت دات نت را تشکیل و پیاد ه سازی آنان از طریق بخش دیگری در فریمورک دات نت که ASP.NET ، نامیده می شود ، محقق می گردد .
پتانسیل های موجود در هر لایه فریمورک دات نت ، توسط هر یک از زبان های سازگار با دات نت ، قابل استفاده خواهد بود. در پایان لازم است به این نکته اشاره گردد که در این رابطه ( فریمورک دات نت ) می توان از اینترفیس های مبتنی بر متن ( کاراکتری) نیز استفاده کرد . این نوع برنامه ها اصطلاحا” Console Application ، نامیده می شوند .