شبکه های Bluetooth برخلاف شبکه محلی بی سیم که از ایستگاه های کاری بی سیم و Access Point تشکیل می شود، فقط از client ها یا ایستگاه های کاری بی سیم تشکیل می شود. یک client می تواند هر ابزار با قابلیت Bluetooth فعال باشد.
ابزارهای با قابلیت Bluetooth به طور خودکار یکدیگر را شناسایی کرده و شبکه تشکیل می دهند. مشابه تمام شبکه های ad hoc، توپولوژیهای شبکه های Bluetooth می توانند خودشان را بر یک ساختار موقت تصادفی مستقر کنند.
شبکه های Bluetooth یک ارتباط master-slave را بین ابزارها برقرار می کنند. این ارتباط یک piconet را تشکیل می دهد. در هر piconet تا ۸ ابزار Bluetooth می توانند با هم شبکه شوند به این صورت که یکی از آن ها به عنوان master تعیین می شود و تا ۷ ابزار می توانند به عنوان slave مستقیماً به شبکه متصل شوند. کار تنظیم و کنترل شبکه بر عهده master است.
ابزارهای هر piconet روی کانال یکسان کار می کنند. اگرچه در هر piconet فقط یک master داریم، ولی slave یک شبکه می تواند در شبکه دیگری به عنوان master عمل کند، بنابراین زنجیره ای از شبکه ها به وجود می آید. این مجموعه از piconetها که scatternet نامیده می شود، اجازه می دهند که چندین ابزار در فاصله وسیعی با هم شبکه شوند. این ارتباط هم چنین یک توپولوژی پویا که ممکن است حین هر نشست تغییر کند را ممکن می سازد: همان طور که یک ابزار به master نزدیک یا از آن دور می شود، ارتباطات بین ابزارها در شبکه با توپولوژی تغییر می کند. شکل ۱ یک piconet و scatternet را نشان می دهد.
شکل ۱٫ شمایی از piconet و scatternet
