برای ساختLCD دو شیشه پلاروید را با ۹۰ درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار
میدهند و یک کریستال مایع بین آنها میگذارند. در نمایشگرهایLCD مادهای
رسانا و شفاف رو یک سطح صاف شیشهای قرار میگیرد و سپس یک لایه ارگانیک
روی آن را میپوشاند. پس از آن دومین لایه رسانا روی این دو لایه قرار
میگیرد. با برقرار کردن جریان الکتریکی در دو لایه رسانا، میان این دو
لایه، میدان الکتریکی به وجود میآید و لایه ارگانیک در اثر آن نورانی
میشود. در این تکنولوژی اصول کار بر پایه جابهجایی الکترونها و حفرهها
است که در اثر میدان الکتریکی حرکت کرده و هنگام برخورد به یکدیگر انرژی
آزاد میکنند. در مانیتورها و تلویزیونهای معمولی برای دیده شدن تصویر،
وجود یک منبع نور در پشت نمایشگر لازم است و هر یک از پیکسلها در صفحه به
نوری که از پشت میرسد یا اجازه عبور میدهند یا جلوی آن را میگیرند.
میان منبع نور و پیکسلهای صفحه یک لایه پولاریزهکننده نور وجود دارد.
روی این لایه، دومین لایه از جنس کریستال مایع قرار میگیرد که کارکردی
مانند دیافراگم دارد. از آنجا که در نمایشگرهای معمولی کریستالها باید به
طور فیزیکی حرکت کنند، سرعت واکنش در این نمایشگرها پایین است و نیز دارای
زاویه دید محدودی هستند. اما نمایشگرهایLCD این مشکلات را ندارند. این
نمایشگرها به منبع نور نیاز نداشته و محدودیت زاویه دید در آنها بسیار کمتر
است. همچنین با مصرف انرژی کمتر، دقت تصویر بهتری دارند. همچنین تصاویر
متحرک روی این نمایشگر با کیفیت بهتری به نمایش درمیآیند زیرا سرعت واکنش
در آنها بسیار بالا ست، یعنی چیزی کمتر از ۸ میلی ثانیه. در حال حاضر
بزرگترین اشکال نمایشگرهایLCD عمر کوتاه آنها است که آن هم درحدود شش هزار
ساعت است. این در حالی است که عمر نمایشگرهای معمولی به سی هزار ساعت
میرسد. از طرف دیگر با وجود عایقبندی محکم این نمایشگرها، سه ماده مخصوص
که برای ایجاد رنگهای اصلی قرمز، سبز و آبی در آن به کار میرود به سرعت
فاسد میشوند.