دو نوعLCD در رایانه وجود دارد، ماتریس غیرفعال و ماتریس فعال. ماتریس
غیرفعال از یک شبکه ساده برای تامین شارژ پیکسلهای موجود روی نمایشگر
استفاده میکنند. ایجاد شبکه درواقع یک مرحله پردازش است که با دو لایه
شفاف آغاز میشود. به یکی از این لایهها ستونها و به دیگری ردیفهایی
واگذار میشود که از مواد هادی و شفاف ساخته میشوند که معمولا از جنس
اکسید قلع هستند. ستونها و ردیفها به مدارهای مجتمعIC ها، مرتبط میشوند و
زمانی که شارژ از ستون یا سطر خارج شود، این مدارها، کنترل خواهد شد. مواد
کریستال مایع مابین دو لایه شفاف قرار خواهد گرفت، یک فیلم قطبیده به بخش
خارجی از هر یک از این لایه اضافه میشود. سادگی سیستم ماتریس غیرفعال
جالب است اما نواقصی نیز به همراه دارد، از جمله زمان پاسخ کوتاه و کنترل
ولتاژ بدون دقت. کنترل ولتاژ با عدم دقت از توانایی ماتریس غیرفعال جلوگیری
میکند و در یک زمان تنها بر یک پیکسل تاثیر میگذارد. زمانی که ولتاژ
برای از هم باز کردن یک پیکس به کار گرفته میشود، پیکسهای اطراف آن نیز
تا حدی از هم باز میشود که باعث میشود تصاویر تار به نظر آید و کنتراست
خود را از دست بدهدLCD.های ماتریس فعال بهTFT ها وابسته هستند. اساساTFT ها
ترانزیستورها و خازنهای کوچک سوئیچ شونده هستند. آنها در یک ماتریس و روی
یک لایه شفاف مرتب میشوند.
برای آدرسدهی یک پیکسل، ردیف مناسب سوییچ میشود و سپس شارژ به ستون اصلی
ارسال میشود. خازن قادر به نگهداری شارژ تا به دوره تازهسازی بعدی است.
اگر دقیقا مقدار ولتاژی که برای یک کریستال تامین میشود، کنترل گردد،
خواهید توانست آن را از هم باز کنید. بیشتر نمایشگرهای امروزی در هر پیکسل
۲۵۶ سطح روشنایی پیشنهاد میکنندLCD .های کوچک و ارزان غالبا منعکس کننده
هستند، یعنی چیزی را که نمایش میدهند، بایستی نور را از منابع نور خارجی
انعکاس دهند. به عنوان نمونه در موردLCD یک ساعت، اعداد بر روی صفحه نمایش
داده میشود. جایی که الکترودهای کوچک، کریستالهای مایع را شارژ میکنند،
بنابراین نور از میان فیلم پلاریزه منتقل نمیشود. بیشتر نمایشگرهای
کامپیوتر توسط لامپهای فلورسنت داخلی، روشنایی تولید میکنند. کنار،
بالا و یا پشتLCD یک سطح انتشار سفید نور را هدایت کرده و آن را پخش
مینماید. در این مسیر از میان فیلترها، لایههای کریستال مایع و
لایههای الکترود، مقادیر زیادی از این نور از دست میرود.