مسیریابی در اینترنت و پروتکل ospf جزء اکثر مواردی است که رغبت بدان همچنان تنزل نیافته است و برای داشتن الگوریتم مسیریابی بهینه باید میزان مطلوبیت و میزان بهینگی را مورد توجه قرار دهیم ومنظور از آن اثبات بهبود سطح سرویس کاربران به منظور پشتیبانی از نیازمندیهای چند رسانه ای در دنیای امروز اینترنت است.
الگوریتم های مسیریابی را می توان به دو دسته سراسری متمرکز که اطلاعات کامل از زیرساخت شبکه دارد(LS) ونیز دسته غیر متمرکز که اطلاعات کاملی ندارد و فقط از همسایگان خود مطلع است(DV) تقسیم بندی کرد.پروتکلOSPF در دسته LS قرار دارد و از الگوریتم Dijkstra برای مسیریابی استفاده می کند.
پروتکل های فعلی مسیریابی در اینترنت ازقبیل OSPF و RIP و BGP پروتکل های مسیریابی بهترین تلاش نام دارند که فقط کوتاهترین مسیر را با توجه به یک پارامتر(پهنای باند یا تعداد پرش یا هزینه) انتخاب می کند.لذا تمام ترافیک ها به کوتاهترین مسیر, مسیریابی می شوند,حتی اگر مسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشند,مادامی که کوتاهترین مسیر نباشند مورد استفاده قرار نمی گیرند.
مسئله دیگر این است که در مسیریابی بهترین تلاش وقتی که مسیر بهتری یافت شود,ترافیک به آن مسیر جدید منتقل می شود حتی اگر آن مسیر نیز نیازهای کیفیت سرویس آن ترافیک را تامین کند.این امر بدلیل چنین شاخص هایی موجب ناپایداری در مسیریابی می شود.
مسیریابی مبتنی بر کیفیت سرویس با رفع این معایب باید ترافیک را به گونه ای مسیریابی کند که بتواند میزان گذردهی کلی شبکه را به حداکثر برساند.
