مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) و مدل مرجع اتصال داخلی سیستم‌های باز (OSI) در شبکه‌های کامپیوتری هر کدام دارای گروهی از پروتکل‌ها و روش ها می باشند که در لایه ای به نام لایه کاربرد جای می گیرند.
در مدل TCP/IP، لایه کاربرد شامل تمام پروتکل‌ها و متدهایی می باشد که در حوزه ارتباطات پردازش-به-پرداش در سرتاسر شبکه پروتکل اینترنت (IP) قرار می گیرند. متدهای لایه کاربرد برای برقراری ارتباطات میزبان به میزبان از پروتکل های لایه انتقال بهره می برند.
در این مدل پروتکل‌های لایه کاربرد سرویس هایی را برای نرم افزارهای کامپیوتری در حال اجرا فراهم می آورند. این لایه نحوه کاربرد را تعریف نمی کند بلکه سرویس هایی را که آن کاربرد نیاز دارد به ما معرفی می کند – برای مثال قابلیت انتقال یک فایل در مورد پروتکل HTTP. به طور خلاصه، لایه کاربرد واسطی را بین نرم افزار در حال اجرا بر روی رایانه و خود شبکه برقرار می کند. [۱]
در مدل OSI، تعریف لایه کاربرد دقیق تر است، زیرا عملیات افزونتری نسبت به لایه کاربرد در TCP/IP دارد بطوریکه دو لایه اضافی یعنی لایه نشست و لایه نمایش بین این لایه و لایه انتقال قرار می گیرد.
