در شبکه‌های کامپیوتری، لایه پیوند یا لایه واسط شبکه پایین ترین لایه در میان پشته پروتکل اینترنت (که معمولاً به عنوان “TCP/IP” شناخته می‌شود) بوده و ساختار معماری شبکه بندی اینترنت را تشکیل می‌دهد. (RFC 1122 و RFC 1123) این لایه مجموعه‌ای از متدها و پروتکل‌ها می‌باشد که تنها در بخش رابط میزبان عمل می‌کند. این رابط فیزیکی بوده و اجزای مجازی شبکه برای متصل کردن میزبان‌ها و گره‌ها در داخل شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند. پروتکل پیوند مجموعه‌ای از متدها و استانداردهایی است که تنها بین گره‌های مجاور در یک شبکه محلی (LAN) و یا یک شبکه گسترده (WAN) انجام وظیفه می‌کنند.
علی رغم تعاریف گوناگون لایه بندی در مدل‌های TCP/IP و OSI، لایه پیوند را اغلب ترکیبی از دو لایه پیوند داده (لایه ۲) و فیزیکی (لایه ۱) در مدل مرجع اتصال داخلی سیستم‌های باز می‌دانند. با این وجود، لایه‌های TCP/IP بیشتر در حوزه‌های عملیاتی (کاربرد، میزبان-به-میزبان)، شبکه و پیوند) عمل می‌کنند نه در رویه‌های عملیاتی جزئی یا تکنولوژی‌های شبکه بندی.
استاندارد RFC 1122 با مثال نشان می‌دهد که پروتکل‌های شبکه‌های محلی نظیر اترنت و IEEE 802 و نیز پروتکل‌های فریم‌بندی نظیر پروتکل نقطه-به-نقطه (PPP) متعلق به لایه پیوند هستند.
