نورمن آبرامسون و همکاران او این روش را ایجاد کردند و دانشمندان دیگر به مرور به تکمیل آن پرداختند. دو نوع از این پروتکل‌ها در زیر بیان می‌شود.
Pure ALOHA
در این روش که می‌توان آنرا بی منطق‌ترین حالت هم دانست، تمام ایستگاه‌ها به محض آماده شدن بسته‌های اطلاعاتی شان، آنرا به کانال انتقال می فرستند. اگر تصادمی رخ نداد که چه بهتر ولی اگر تصادمی رخ داد آنرا توسط کانال مستقلی گزارش می‌کند. بعد از گزارش تصادم این فرآیند دوباره تکرار می‌شود. بعد محاسبات آماری مشخص شده است که در این حالت تنها ۱۸ درصد از کانال بهره برداری می‌شود. max کارایی در این روش وقتی است طول فریم‌ها یکسان باشد.زمانیکه برخوردبوجود می آیدفرستنده زمانی تصادفی صبر می‌کند و داده‌ها را دوباره منتقل می کند. منتظر ACK می ماند اگرACK دریافت نکرد دوباره داده‌ها را ارسال می کند
Slotted ALOHA
در این روش از برش‌های زمانی استفاده می‌شود. الگوریتم این روش به قرار زیر است:
بعد از مهیا شدن اطلاعات، ایستگاه باید آنقدر منتظر بماند تا به آغاز برش زمانی بعدی برسد.
بعد از اتمام برش زمانی بسته اطلاعاتی به روی کانال ارسال می‌گردد.
در صورت بروز تصادم این فرایند دوباره تکرار می‌شود.
این پروتکل دو برابر بهتر از روش قبل است بنابراین میزان بهره کانال به ۳۷ درصد می‌رسد.
