Dhcp ریشه در bootp دارد،که یک پروتوکل قدیمی است .و برای استفاده با ایستگاههای کاری بدون دیسک طراحی شده است .سرویس دهنده bootp آدرس های ip و سایر تنظیمات پیکربندی ایستگاه کاری را ، بر اساس آدرس mac حک شده در آداپتور واسط شبکه هرایستگاه کاری ذخیره می کرد. هرکامپیوترشبکه که بوت می شد تنظیمات tcp/ip آن توسط سرویس دهنده به او تحویل داده می شد . به محض اینکه پشته tcp/ip به کار می افتاد bootp یک فایل قابل اجرای بوت سیستم عامل را با استفاده از tftp به ایستگاه کاری تحویل می داد آنگاه ایستگاه کاری برای استفاده آماده بود .bootp یکی از مشکلات tcp/ip را حل کرد به این ترتیب که نیاز به پیکربندی دستی تک تک ایستگاههای کاری توسط مدیر یا یک کاربر را مرتفع می نمود .اما bootp مشکل مدیریتی تخصیص آدرس های ip را واقعاً برطرف نکرد زیرا صرفا یک محل مرکزی را برای ذخیره تنظیمات پیکربندی در اختیار می گذاشت.هنوز هم تنظیمات ip مربوط به تک تک ایستگاههای کاری باید توسط مدیر مشخص می شدند و در سرویس دهنده به صورت دستی ذخیره می گشتند .اگر آدرس های ip تکراری به صورت اتفاقی در پیکربندی دو ایستگاه مختلف وارد می شدند bootp برای تشخیص پیشگیری یا حل این مشکل هیچ کاری نمی توانست بکند.