هر کامپیوتر که درون شبکه است باید یک آدرس منحصر به فرد برای شبکه ای که در آن قرار دارد ، داشته باشد. که این آدرس درون لایه ۳ آن شبکه ذخیره می گردد ، که به آن IP Address می گویند . و همچنین آدرس های IP دارای ۴ قسمت جداگانه هستند مانند ۱٫۱٫۱٫۱ . اکثر کامپیوترها نیز ، آدرس های IP ، subnet mask ، default gateway و DNSسرور هایشان را از DHCPسرور می گیرند . البته ، برای دریافت این اطلاعات ، کامپیوترها باید به شبکه متصل باشد ( کارت شبکه کامپیوتر به Switch شبکه متصل باشد ) و همچنین کامپیوترها باید برای DHCP سرور نیز پیکربندی شده باشند . شما می توانید آدرس IP کامپیوترتان را با زدن دستور IPCONFIG /ALL همانند شکل پایین مشاهده کنید .
همچنین شما می توانید متوجه شوید که آدرس IPتان را از DHCP گرفته اید یا خیر.که اگر جلوی DHCP Enabled نیز Yes باشد ، یعنی IP را از DHCP دریافت کرده است و اما اگر No باشد ، یعنی IP را از DHCP دریافت نکرده است .
آدرس های IP که سر جمع نیز یک بلوک بزرگ را ایجاد می کنند ، بهتر است آنها را به بلوک های کوچکتر تقسیم کنیم که به این عملیات IP subnetting گفته می شود. همچنین ما در اینجا قصد یاد دادن عملیات Subnetting را به شما نداریم و شما هم نیازی نیست که این کار را انجام بدهید ، زیرا می توانید با دانلود یکی از نرم افزارهایی که در اینترنت وجود دارند به راحتی عملیات IP Subnetting را به آنها واگذار مرد.
