برای اضافه کردن قابلیت های بیشتر به تابع ، از پارامترها استفاده می شود ، این پارامتر ها دقیقا همانند یک متغیر هستند ، این پارامتر ها درون پرانتز باز و بسته ی تعریف تابع قرار می گیرند :

حال به مثال زیر توجه نمائید :

در قطعه کد فوق ، ما یک تابع به نام writeName با پارامتر fname تعریف نموده ایم ، حال در بخش کد این تابع ، کد چاپ نمودن پارامتر همراه کلمه ۷learn را قرار داده ایم.

سپس در بخش بیرونی تعریف تابع ، ما در ابتدا جمله My name is را چاپ نموده ایم ، و سپس تابع writeName را همراه با نام دلخواه فراخوانی نموده ایم ، پس تا به حال متوجه شده اید که ، متغیر fname برابر با milad قرار گرفته شد ، و این یعنی تابع با پارامتر.

نکته : متغیر های داخل تابع (پارامترها ) تبدیل به مقداری می شوند که شما در هنگام فراخوانی تابع ، آن ها را وارد نموده اید :

در قطعه کد فوق ، یک تابع با نام add با دو پارامتر x و y تعریف نموده ایم ، سپس کد ، جمع دو پارامتر را قرار داده ایم و با دستور return مقدار را برگردانده ایم.

سپس در قسمت بیرونی تعریف تابع ، تابع را با دو مقدار ۱ و ۱۶ مقدار دهی کرده ایم ، سپس تابع ، این دو عدد را با یکدیگر جمع نموده ، و حاصل را بر می گرداند.