عملگرهای رابطه‌ای، همان طور که از نامشان پیداست، رابطه بین دو مقدار را تعیین می‌کنند. این عملگرها در جدول نشان داده شده‌اند.
جدول عملگرهای رابطه‌ای
ایده و مفهوم اصلی در مورد عملگرهای رابطه‌ای وابسته به مفهوم مقدار true و false است. در زبان C، true هر مقدار غیر از صفر و false مقدار صفر است. عباراتی که عملگرهای رابطه‌ای یا منطقی را به کار می‌برند برای حالت نادرست یا false مقدار صفر و برای حالت درست یا true مقدار یک برمی‌گردانند.
تقدم عملگرهای رابطه‌ای پایین‌تر از تقدم عملگرهای محاسباتی است. بنابراین دو عبارت
۱۵ > 14+7
۱۵ > (14+7)
یکسان ارزیابی خواهند شد. همین طور عبارت a + b* c < d / h به صورت زیر ارزیابی می‌شود.
(a +(b* c)) < (d / h)
ترتیب تقدم بین خود عملگرهای رابطه‌ای به صورت جدول است.
ترتیب تقدم عملگرهای رابطه‌ای
در اینجا نیز مشابه عملگرهای محاسباتی در مورد عملگرهای هم‌تقدم، عملیات از چپ به راست انجام می‌گیرد.
مثال به قطعه برنامه زیر توجه کنید.
int a ;
a = 10 ;
printf (” %d ” , a>5) ;
عبارات رابطه‌ای، نتیجه ۰ یا ۱ ایجاد می‌کنند. بنابراین قطعه برنامه بالا درست است و مقدار ۱ را روی صفحه نمایش نشان خواهد داد.
