مایکروسافت برای این که در بازاری که مشتریانش روز به روز از دستگاه های حجیم و غیر قابل حمل pc به سمت تجهیزات کم حجم و قابل حمل یورش می برند همچنان بماند ,مجبور بود تا ویندوز ۸ را روانه بازار کند.مایکروسافت مجبور بود به سیستم‌عامل جدیدی روی بیاورد که روی تمام دستگاه‌ها تجربه یکسانی را برای کاربر به‌همراه داشته باشد.از سوی دیگر، بخش عظیمی از مشتریان مایکروسافت شرکت‌ها و کسب‌وکارهایی هستند که ویژگی اصلی‌شان مقاومت در برابر تغییر است و نمی‌توانند یا نمی‌خواهند با سیستم دسکتاپ سنتی خداحافظی کنند.
به‌همین دلیل، مایکروسافت با طراحی و عرضه ویندوز ۸  درواقع سیستم‌عامل «دوران‌گذار» را معرفی می‌کند. سیستم‌عاملی که رابط لمسی جدید و کاشی‌های رنگارنگ جذاب، پوسته بیرونی آن را تشکیل می‌دهند و در عین حال هنوز نتوانسته (یا نخواسته) است که پیوندهایش را با ریشه‌های دسکتاپی که بیش از بیست سال قدمت دارند، بگسلد. اما به‌نظر می‌رسد که این آخرین باری است که کاربران می‌توانند تجربه اصیل رابط کاربری کامپیوترهای شخصی را در کنار سیستم لمسی و رنگارنگ جدید یک جا ببینند. آن‌چه در ادامه از نظرتان می‌گذرد، ترکیبی است از بررسی و تحلیل‌هایی که در نشریات معتبر خارجی درباره ویندوز ۸ آورده شده به همراه تجربیاتی که ما از کار کردن چندین هفته‌ای با این نسخه جدید ویندوز داشته‌ایم.
مقایسه با ویندوز ۷
به جز کاهش سرعت بوت که به‌واسطه سبک‌تر شدن سیستم‌عامل به دست آمده است، تفاوت چندانی میان کارایی دو نسخه اخیر ویندوز مشاهده نمی‌شود. آزمایش‌ها و مقایسه‌هایی که روی نسخه ۷ و ۸ ویندوز انجام شده است، تشابهات فراوانی را میان این دو نسخه نشان می‌دهد که البته چندان هم دور از ذهن نیست. به هرحال بیشتر اجزا و عناصر ویندوز‌۸ در واقع بر مبنای اجزای متناظرشان در ویندوز ۷ (البته به همراه اندکی بهینه‌سازی) پیاده‌سازی شده‌اند و در نتیجه کارایی مشابهی را فراهم می‌کنند. در سیستمی که ما ویندوز ۸ را روی آن آزمایش کردیم، حتی امتیازهایی که ویندوز ۸ به اجزای مختلف سیستم‌عامل می‌دهد، دقیقاً شبیه ویندوز ۷ است. البته تفاوت‌های معنی‌داری در برخی تست‌های خاص نظیر PCMark 7 دیده می‌شود که به‌نظر می‌رسد به‌واسطه استفاده ویندوز ۸ از Windows Media Foundation باشد که در این نسخه جایگزین Direct Show شده است. البته در همین موارد هم تفاوت کارایی میان این دو نسخه از ۱۰ درصد کمتر است.