مراحل مختلف توسعه سیستم به روش شیءگرا (O.O.S.D.L.C):

ارائه اجزای یا اشیاء سیستم از طریق مراحل زیر:
    تجزیه و تحلیل
  طرح
   ساخت
   تحقیق و بررسی که مرتبط به همه مراحل بالا می باشد.
مدل سازی که در مراحل اولیه، چکیده و خلاصه ای از اطلاعات جمع آوری شده در مراحل اولیه تحقیق می باشد
توسعه مدل در مراحل تحلیل، که باعث دقیق شدن هر چه بیشتر مدل می شود.

hg

مرحله تحلیل به روش شیء گرایی (object oriented analysis-O.O.A):
این مرحله، نیازهای کاربر را، به نیازها و مسئولیتهای سیستم، ترجمه یا تبدیل می کند.
توسعه مدلی در دنیای واقعی درخواستی (application) برای نشان دادن ویژگی های مهم درخواست.
هدف اصلی از تحلیل، استخراج یک تصویر کامل، صریح و استوار از نیازمندی ها و احتیاجات یک سیستم است و اینکه سیستم چه باید بکند که این نیازمندی ها و تقاضاهای کاربر را بر طرف کند.
تحلیل مرحله ای است که می توان کلاسهایی را تعیین نمود که، می توانند نقشی در رسیدن به اهداف و نیازهای سیستم را بازی می کنند.

آیا تحلیل کار سختی است؟ تحلیل یک فعالیت خلاقانه است که شامل درک و فهم کامل از مساله، محدودیتهای مرتبط به مساله، و روش هایی برای از بین بردن این محدودیتها، می شود. پس تحلیل کار سختی است چون با فهم دقیق مساله و مشکلات در زمینه درخواست (application) و سپس تعریف راه حلی که قابل اجرا با هر نرم افزاری باشد، سر و کار دارد.
۳ منشا که باعث سخت شدن کار تحلیل می شوند عبارتند از:

    شرح و توضیح مبهم از نیازمندی ها:
توضیحات مبهم و غیر واضح باعث رفتن به سمت نیازها و تقاضاهای مبهم می شود.
نیازهای ناقص:
نیازهای اصلی که به دلایل مختلفی در نظر گرفته نشده اند و ممکن است برای داشتن یک سیستم موفق مورد نیاز و ضروری باشند.
امکانات و احتیاجات غیر ضروری:
هر امکان یا ویژگی اضافه، ممکن است روی عملکرد، پیچیدگی و ثبات و هزینه پشتیبانی application تاثیر بگذارد.

مرحله طرح شیءگرا (object oriented design-O.O.D):

این مرحله با مفاهیم مساله شروع می شود و با طرحی دقیق و پر از جزییات که می تواند به سیستمی کاربردی تبدیل شود، به اتمام می رسد.
در این مرحله راه حلهای تکنیکی از قبیل: user interface، شکل اطلاعات، شیء، کلاس ها و غیره که در مرحله تحلیل تعیین شده بودند، طراحی می شوند.
این مرحله به معماری سیستم و رفع ایرادهای سیستم که معمولا در مرحله تحلیل ملاحظه نشده اند، می پردازد.
مرحله ساخت/برنامه نویسی شیءگرا (object oriented construction/programming –O.O.C/O.O.P):

این مرحله، مرحله واقعی اجرای طرح است. طرح نهایی با استفاده از زبان برنامه نویسی شیءگرا یا سیستم مدیریت پایگاه داده ها یا ابزارهای CASE اجرا می شود.
هدف اصلی تکنولوژی CASE، اتوماسیون کل اطلاعات ( مراحل توسعه ) با استفاده از مجموعه ای از ابزارهای نرم افزاری یکپارجه مثل مدل سازی و تولید کد اتوماتیک، می باشد.
مرحله بررسی و تایید (verification phase):

در این مرحله مولفه ساخته شده تست می شود. (تضمین کیفیت).
در این مرحله تعیین می شود که آیا محصول ساخته شده نیازهای کاربر را بر طرف می کند.
مرحله بررسی و تست به دنبال ایرادها و اشکالات UI و سایر اشکالات معماری محصول می گردد و در تمام مراحل ذکر شده حائذ اهمیت است.
روند تکرار:
اگر در مرحله ای مشخص شود که مولفه ای (محصولی) از اساس و بنیاد، صحیح نیست و دارای اشکال است، دوباره همه مراحل تکرار می شوند. یعنی مراحل دوباره آغاز می شود.

می توان گفت توسعه سیستم به روش شیءگرا روشی افزایشی و صعودی است. با مرحله تحلیل آغاز می کنیم، مدل سازی می کنیم، طرح ایجاد می کنیم، سپس دوباره و دوباره، بیشتر و بیشتر طرح را تحلیل و بررسی می کنیم، رفته رفته مدل های سیستم را استخراج و کامل می کنیم.

سپس بعد از اینکه تمامی این مراحل با موفقیت انجام شد، توسعه گر قطعه (component base developer)، تمام قطعات (واحدهای برنامه نویسی شده یا ماژولی) را برای ساخت یک سیستم نرم افزار کامل، به یکدیگر وصل می کند (اسمبل می کند).