وقتی که یک توده خام اطلاعات (دیتاگرام)، جهت ارسال به پروتکل شبکه تحویل داده می شود اولین وظیفه پروتکل، قالب بندی و ایجاد واحدهای مستقل ودارای هویّت است.
هر واحد مستقل و دارای هویّت که اصطلاحاً ”بسته -Packet-” نامیده می شود شناسنامه دقیقی را بهمراه خواهد داشت تا با استفاده از این شناسنامه هدایت بسته ها به مقصد ممکن باشد. فراموش نکنید که ساختار و قالب هر بسته، استاندارد است و ربطی به سخت افزار یا نرم افزار ماشین تولیدکننده آن ندارد.
برای تشریح وظیفه سرآیند هر پروتکل شبکه، به سرآیند پروتکل مشهور IP می پردازیم. وقتی یک توده اطلاعات برای انتقال برروی شبکه، تحویل پروتکل IP می شود، یکی از اولین عملیات، اضافه کردن سرآیند دقیق و متناسب، به آن خواهد بود. شکل (۱-۵) فیلدهای سرآیند بسته IP را نشان می دهد.
فیلد Version مشخص می کند که برای قالب دهی به داده ها از کدام نسخه پروتکل IP استفاده شده است. نسخه ای که امروزه در همه جا عمومیت دارد نسخه چهار
(Ipv4 ) است؛ البته Ipv6 (نسخه شش از پروتکل IP) در حال رائج شدن است ودرآینده ای نه چندان دور Ipv4 را از رونق خواهد انداخت . (برخی از مؤسسات و شرکتها آزمایش Ipv8- پروتکل IP نسخه هشت را آغاز کرده اند)
فیلد Version اولین فیلدی است که مسیریاب برای آغاز عملیات پردازش و مسیریابی بسته، به آن احتیاج خواهد داشت.
