ساختار کنترلی switch :
ار این ساختار در زمانی استفاده می شود که بخواهیم بر حسب مقادیر مختلف یک متغیر یا عبارت خاص ، دستورات متفاوتی اجرا شود .
شکل کلی استفاده از این ساختار به صورت زیر است :
switch ( نام یک متغیر یا یک عبارت )
{
case مقدار ۱ :
case 1 دستورات مربوط به
case مقدار ۲ :
case 2 دستورات مربوط به
.
.
.
.
case n مقدار :
case n دستورات مربوط به
default :
دستورات پیش فرض ساختار که در صورت عدم برقراری مقادیر تمام case های فوق ، اجرا خواهند شد
}
نحوه عملکرد این ساختار به شرح زیر است :
ابتدا در پرانتز مقابل واژه کلیدی switch ، یک متغیر یا عبارت اعلام می شود . همچنین در هر دستور case ، یک مقدار مرتبط با آن متغیر نیز تعیین می شود . برنامه مقدار متغیر را ( که از قبل توسط یک تابع یا دستور مقدار دهی شده است ) را با مقدار تعیین شده برای هر case به ترتیب مقایسه کرده و در صورت برابر بودن آنها ، دستورات آن case و case های بعد از آن را اجرا می کند . در واقع دستورات تا زمان رسیدن به یک دستور break اجرا می شوند .
نکته : برای جلوگیری از اجرای case های بعدی همراه با case ای که اجرا می شود ، باید در پایان دستورات هر case از واژه کلیدی break استفاده کرد . برای دریافت توضیحات بیشتر ، به قسمت توضیح دستور break در پایین صفحه بروید .
قسمت default ، دستورات پیش فرض ساختار را تعیین می کند ، که در صورت عدم برقراری مقادیر تمام case های ساختار ، دستورات آن قسمت اجرا خواهد شد .
نکات مهم :
نوع متغیر تعیین شده در قسمت switch و مقدارهای هر یک از case ها باید با هم یکسان و از یک نوع باشند .
به تعداد مورد نیاز می توان از دستور case در ساختار switch استفاده کرد .
تعیین قسمت default در ساختار switch ، اختیاری است و می تواند تعیین نشود .
مقدار هیچ دو case متفاوتی ، نباید با هم یکسان باشد .
