در ساده‌ترین حالت ممکن، آلیس و باب می‌توانند، بدون اطلاع دشمن، کلید K را با هم به اشتراک بگذارنند و از این کلید برای رمز کردن و از رمز خارج کردن متن مکاتباتشان استفاده کنند. کلید به اشتراک گذاشته شده معمولاً یک دنباله تصادفی k بیتی است که با یک توزیع احتمال یکنواخت انتخاب می‌شود. همانطور که در شکل ۱ نشان داده شده است، آلیس می‌تواند الگوریتمی را برای رمزکردن متن اصلی M با کمک کلید K به کار ببرد و متن رمز شده C را به‌دست آورد. متن رمزشده C برای باب فرستاده می‌شود. باب با کمک الگوریتمی متناظر با الگوریتم آلیس و با کمک کلید K می‌تواند متن C را از رمز خارج کند و متن اصلی M را به‌دست آورد. این طرح، طرح کلی رمزنگاری متقارن است، که در آن دو طرف مکاتبه کننده کلیدی را با هم به اشتراک می‌گذارند. در حالت کلی یک طرح رمزنگاری به صورت تصادفی است، بدین معنی که آلیس باید یک عدد تصادفی انتخاب کند و پیام C را از روی ورودی M، عدد تصادفی انتخاب شده و کلید K به‌دست آورد. در هر مرحله که الگوریتم رمزکردن انجام می‌شود یک عدد تصادفی جدید مورد نیاز است. تجدید این عدد تصادفی باعث می‌شود که اگر الگوریتم رمزکردن دوبار روی یک پیام M با یک کلید K اجرا شود متن‌های رمزشده متفاوتی داشته باشیم.