۱- کنترل دولتی علاوه بر بهره‌گیری از امکانات فنی، روشهای کنترل دیگری نیز برای مهار اینترنت پیشنهاد شده‌است. در این روش، سیاست کلی حاکم بر کشور اجازه دسترسی به پایگاههای مخرب و ضد اخلاقی را نمی‌دهد و دولت شبکه‌های جهانی را از دروازه اتصال و ورود به کشور با فیلترهای مخصوص کنترل می‌کند.
۲- کنترل سازمانی روش دیگر کنترل سازمانی است که معمولاً سازمان، اداره یا تشکیلاتی که مسئولیت سرویس‌دهی و اتصال شهروندان را به اینترنت به عهده می‌گیرند، خود موظف به کنترل شبکه و نظارت بر استفاده صحیح از آن می‌شود تا با الزامات قانونی و اخلاقی تواماً انجام این وظیفه را تضمین کند.
۳- کنترل فردی کنترل فردی روش دیگری است که قابل انجام است. در این نوع کنترل تمام تضمین های اجرایی، درون فردی است و شخص با بهره‌گیری از وجدان فردی و مبانی اخلاقی و تعهد دینی، مراقبتهای لازم را در ارتباط با شبکه‌های جهانی به عمل آورد. این اعتقاد و فرهنگ در محدوده خانواده نیز اعمال می‌شود و چه بسا اطرافیان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. البته شیوه اخیر در صورتی ممکن خواه بود که واگذاری خط اشتراک IP پس از شناسایی کامل افراد و با ملاحظه خصوصیات اخلاقی آنان انجام پذیرد. در غیر این صورت تصور اعمال چنین کنترلی از سوی تک تک افراد جامعه صرفاً در حد آرزو باقی خواهد ماند. آرزویی که نمی‌تواند بسیاری از تأثیرات سوء این شبکه را از بین ببرد و آن را بسوی شبکه سالم سوق دهد.
۴- تقویت اینترانتها ازسوی دیگر تقویت شبکه‌های داخلی که به اینترانت معرو ف است می‌تواند نقش بسزایی در کاهش آلودگیهای فرهنگی و اطلاعاتی اینترنت یاری کند. قرار دادن اطلاعات مفید اینترنت به صورت ناپیوسته و روی شبکه‌های داخلی یا اینترانتها، علاوه بر ارائه خدمات و اطلاع‌رسانی سالم، پس از چندی، بایگانی غنی و پرباری از انواع اطلاعات فراهم آمده از چهار گوشه جهان را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که با افزایش اطلاعات داخلی و یا روزآمد کردن آن، به عنوان زیربنای اطلاعاتی کشور قابل طرح می‌باشد. به هر حال سرعت بالا و هزینه کم در استفاده از اینترانتها، دو عامل مورد توجه کاربران به شبکه‌های داخلی است که به نظر نمی‌رسد محمل مناسبی برای اطلاعات گزینش شده اینترنت باشد.
۵- وجود یک نظام قانونمند اینترنتی مورد دیگر که کارشناسان از آن به عنوان پاد زهر آسیب های اینترنتی از قبیل تهاجم فرهنگی، اطلاعات نادرست و یا پیامدهای ضد اخلاقی نام می‌برند، وجود یک نظام قانونمند اینترنتی در جامعه‌است که اداره آن از سوی یک متولی قدرتمند و کاردان می‌تواند اینترنت سرکش و افسار گسیخته را مهار کند و از آن به نحو شایسته بهره‌برداری نماید. این نظام اگر با یک نظام حقوقی و دادرسی جامع و عمیق توأم باشد، موارد تخلف و سوءاستفاده از این ابزار به راحتی قابل تشخیص و پیگیری قضایی خواهد بود. دراین صورت امکان سوءاستفاده و تأثیرپذیری از فرهنگهای بیگانه که عموماً مغایر با اصول اخلاقی ماست، به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد.
۶- کار گسترده فرهنگی برای آگاهی کاربران اما بهترین روش، کار گسترده فرهنگی، برای آگاهی کاربران است. کافی است که آنها آگاه شوند که گرایش و ارتباط با پایگاههای غیرمتعارف جز ضلالت و تباهی ثمره‌های ندارد. باید تقوای درونی و اعتقادات دینی کاربران را رشد داد و آنها را تقویت کرد. بنابراین بهترین فایروال برای ممانعت از خطرات اینترنت و جلوگیری از تأثیر ابعاد منفی آن، وجدان درونی و ایمان هر نسل است که بخشی از این ایمان را علمای دین باید در وجود نسل جوان و انسان های این عصر فایروال سازند.
۷- فایروال ها شبکه‌های کوچک خانگی و شبکه‌های بزرگ شرکتی را از حملات احتمالی رخنه‌گرها (هکرها) و وب سایتهای نامناسب و خطرناک حفظ می‌کند و مانع و سدی است که متعلقات و دارای های شما را از دسترس نیروهای متخاصم دور نگاه می‌دارد. بارو یک برنامه یا وسیله سخت‌افزاری است که اطلاعات ورودی به سیستم رایانه و شبکه‌های اختصاصی را تصفیه می‌کند. اگر یک بسته اطلاعاتی ورودی به وسیله فیلترها نشان‌دار شود، اجازه ورود به شبکه و رایانه کاربر را نخواهد داشت. به عنوان مثال در یک شرکت بزرگ بیش از صد رایانه وجود دارد که با کارت شبکه به یکدیگر متصل هستند. این شبکه داخلی توسط یک یا چند خط ویژه به اینترنت متصل است. بدون استفاده از یک بارو تمام رایانه‌ها و اطلاعات موجود در این شبکه برای شخص خارج از شبکه قابل دسترسی است و اگر این شخص راه خود را بشناسد می‌تواند یک یک رایانه‌ها را بررسی و با آنها ارتباط هوشمند برقرار کند. در این حالت اگر یک کارمند خطایی را انجام دهد و یک حفره امنیتی ایجاد شود، رخنه‌گرها می‌توانند وارد سیستم شده و از این حفره سوء استفاده کنند. اما با داشتن یک بارو همه چیز متفاوت خواهد بود. باروها روی خطوطی که ارتباط اینترنتی برقرار می‌کنند، نصب می‌شوند و از یک سری قانونهای امنیتی پیروی می‌کنند. به عنوان مثال یکی از قانونهای امنیتی شرکت می‌تواند به صورت زیر باشد: از تمام پانصد رایانه موجود در شرکت فقط یکی اجازه دریافت صفحات ftp را دارد و بارو باید مانع از ارتباط دیگر رایانه‌ها از طریق ftp شود. این شرکت می‌تواند برای وب سرورها و سرورهای هوشمند و غیره نیز چنین قوانینی در نظر بگیرد. علاوه بر این، شرکت می‌تواند نحوه اتصال کاربران- کارمندان به شبکه اینترنت را نیز کنترل کند به عنوان مثال اجازه ارسال فایل از شبکه به خارج را ندهد. در حقیقت با استفاده از بارو یک شرکت می‌تواند نحوه استفاده از اینترنت را تعیین کند. باروها برای کنترل جریان عبوری در شبکه‌ها از سه روش استفاده می‌کنند:
۱:Packet Filtering یک بسته اطلاعاتی با توجه به فیلترهای تعیین شده مورد تحلیل و ارزیابی قرار می‌گیرند. بسته‌هایی که از تمام فیلترها عبور می‌کنند به سیستمهای موردنیاز فرستاده شده و بقیه بسته‌ها رد می‌شوند.
۲: Proxy Services اطلاعات موجود در اینترنت توسط بارو اصلاح می‌شود و سپس به سیستم فرستاده می‌شود و بالعکس.
۳: Stateful Inspection این روش جدید محتوای هر بسته با بسته‌های اطلاعاتی ویژه‌ای از اطلاعات مورد اطمینان مقایسه می‌شوند. اطلاعاتی که باید از درون بارو به بیرون فرستاده شوند، با اطلاعاتی که از بیرون به درون ارسال می‌شود، از لحاظ داشتن خصوصیات ویژه مقایسه می‌شوند و در صورتی که با یکدیگر ارتباط منطقی داشتن اجازه عبور به آنها داده می‌شود و در غیر اینصورت امکان مبادله اطلاعات فراهم نمی‌شود.
