IPSec نسخه ایمن پروتکل اینترنت یعنی IP است و امنیت را دقیقاً در پشته TCP/IP ایجاد می کند . بنابراین برنامه هایی که از IP استفاده می کنند با استفاده از IPSec می توانند ارتباط امنی را بدون هیچ تغییری در برنامه شان ( کاری که SSL با تغییر در برنامه ها انجام می داد و وقت گیر بود ) ایجاد کنند . IPSec در لایه IP اعمالی از قبیل پیشنهاد اعتبار سنجی داده مبدأ ، خصوصی سازی ، جامعیت داده و حفاظت در برابر پاسخها را انجام می دهد . هر دو سیستمی که با نسخه های یکسانی از IPSec باشتد می توانند به طور حفاظت شده در طول شبکه ، از جمله کامپیوتر من و سرور شما یا سرور من و دیواره آتش شما و یا فایروال شما و مسیریاب من ارتباط برقرار کنند . از آنجایی که IPSec در لایه IP عرضه شده است هر پروتکل با لایه بالاتر مانند UDP – TCP می تواند از IPSec بهره ببرند . مهمتر از همه اینکه هر برنامه کاربردی در بالای آن پروتکل لایه بالاتر می تواند از قابلیت های حفاظتی IPSec بهره ببرد . IPSec در نسخه ۴ ، IP که من و شما هر روز در اینترنت استفاده می کنیم جاسازی شده است .
IPSec همچنین در نسل بعدی آیپی به عنوان IP نسخه ۶ ساخته شده است . IPSec از دو پروتکل تشکیل شده است ، هدر شناسایی AH و ESP که هر کدام قابلیت های حفاظتی خودشان را نشان می دهند . این نکته را هم ذکر کنم که AH و ESP می توانند به طور مستقل و یا با هم در یک بسته استفاده شوند . ولی متأسفانه IPSec هنوز به عنوان یک ابزار عمومی برای حفاظت از ارتباطات در سراسر اینترنت استفاده نمی شود و دلایل مختلفی هم برای اینکار وجود دارد که البته امیدواریم در آینده ای نزدیک بتوانیم از IP نسخه ۶ که از IPSec به صورت ایمن تر بهره می برد در کشورمان ایران استفاده کنیم .
