برنامه نویسی شیء گرا
برنامه نویسی شیء گرا یک روش برنامه نویسی است که با گنجاندن بهترین امکانات برنامه نویسی ساختاری (structural programming) و بکار گیری ایده های جدید و قوی، سعی در از میان برداشتن دشواری های متداول سایر روش های برنامه نویسی دارد و مورد استفاده سازمانها و تشکیلاتی که در این راستا تلاش می کنند، قرار می گیرد.
فاکتور اصلی ابداع روش شیء گرایی در برنامه نویسی، از بین بردن کاستی ها و عیب های دیده شده در روش روندی یا رویه ای (procedural approach) می باشد.
برنامه نویسی شی گرا، با داده (data) به عنوان یک عنصر اصلی و حساس در زمینه توسعه و ارتقا سیستم رفتار می کند و به داده اجازه نمی دهد تا آزادانه اطراف سیستم به جریان بیافتد. به عبارتی این روش داده را به تابعی (function) که روی آن داده عمل می کند، نزدیک و نزدیکتر نموده و محکم می بندد و از آن در برابر تغییرات اتفاقی function های خارجی (outside functions)، محافظت می کند.
برنامه نویسی شیء گرا اجازه می دهد تا مساله را به چندین موجودیت (entity) که شیء (object) نامیده می شوند، تجزیه کرد و داده ها و توابع را پیرامون همین اشیاء ساخت.
اطلاعات یا داده های یک شیء فقط توسط توابعی که با آن شیء در ارتباط هستند قابل دسترسی هستند. اما توابع یک شیء می توانند به توابع سایر اشیاء دسترسی دادشته باشند.
