سندهای XML را می‌توان با توجه به نوع ذخیره‌سازی اطلاعات به دو گروه تقسیم کرد. مبتنی بر داده  و مبتنی بر متن  . سند مبتنی بر داده دارای عناصری است که تا حد زیادی دارای نظم و ترتیب هستند و از یک ساختار پیروی می‌کنند. برای مثال اگر داده‌های موجود در جداول را به صورت درخت XML در نظر بگیریم، این ساختار یک ساختار منظم می‌باشد.
سندهای مبتنی بر متن  از هیچ قاعده و اصولی پیروی نمی‌کنند، برای مثال بسیاری از صفحات اینترنتی  دارای یک چنین ساختاری هستند. بانک‌های اطلاعات XML برای ذخیره و بازیابی این نوع از اسناد دارای مشکلات زیادی هستند. برای مثال تعریف یک عنصر که بیش از چند مگابایت حافظه نیاز دارد و یا پاسخ به پرس‌وجوها در این سند بسیار سخت خواهد بود.