تأمین امنیت در سیستم عامل، یکی از ابعاد مهم حفظ و تأمین امنیت در هر شبکه کامپیوتری به شمار می رود. سیستم عامل به عنوان پایه ای ترین نرم افزار در هر کامپیوتر، مسؤلیت مدیریت منابع و برقراری ارتباط میان کاربر و سخت افزار را بر عهده دارد. بنابراین، می توان گفت که هر گونه ناامنی در سیستم عامل موجب بروز ناامنی در کل یک سیستم کامپیوتری و بالطبع در زیر سیستم ارتباطی می شود.
سیستم های عامل دارای سطوح مختلفی از امنیت هستند که تحت رده بندی استاندارد TCSES (Trusted Computer Systems Evaluation Criteria) توصیف می شوند. یک سیستم عامل حداقل باید پیاده سازی امنی از پروتکل های شبکه و از جمله TCP/IPرا دارا باشد. سایر ویژگی های یک سیستم عامل امن عبارتند از:
وجود سطوح مختلف امنیتی، حداقل در دو سطح کاربر و سیستم به منظور تأثیرناپذیری سیستم عامل از خطاهای سهوی و عمدی کاربران مجاز.
به کارگیری روش های مناسب برای ذخیره اطلاعات هویت شناسی کاربران، جلوگیری از انتخاب گذرسواژه های ضعیف و جلوگیری از عدم تغییر گذرواژه برای مدت طولانی.
ثبت وقایع سیستم برای پیگیری های اداری و قانونی و رفع خطا.
وجود و پشتیبانی از یک سطح حداقل امنیت به گونه ای که این حداقل سطح، قابل از کار انداختن نباشد. به عنوان مثال، بدون دسترسی فیزیکی به کنسول (واقع در سایت نگهداری کامپیوتر ) امکان باز آغازی (Rebooting)، فرمت کردن دیسک و یا خاموش کردن سیستم وجود نداشته باشد.
وجود روش هایی برای کنترل دسترسی پردازه ها به منابع سیستم. این بدان معناست که هر پردازه در سیستم، تنها به منابعی دسترسی داشته باشد که برای مالکش تعریف شده است.
