تأمین امنیت هر شبکه کامپیوتری مستلزم تأمین امنیت در محیط فیزیکی سخت افزارها است. عواملی مانند حوادث غیر مترقبه (سیل، زلزله، طوفان، و مانند اینها)، دستبردهای جاسوسی، دستبردهای معمولی، هکری (بمب گذاری، حملات سازمان یافته و مانند اینها) می توانند امنیت فیزیکی را مورد تهدید قرار دهند. تأمین امنیت فیزیکی شامل بخش های زیر است:

_ ارتباط فیزیکی خطوط ارتباطی (مانند فیبر نوری، کابل، ماهواره «امواج رادیویی» مایکرویو و نظایر آن) از نظر قطع شدن خطوط و استفاده غیر مجاز.

_ دستگاه های رابط شامل تکرارکننده ها، مسیریاب ها، پل ها، دروازه ها و نظایر آن.

_ کامپیوترهای انتهایی شامل کامپیوتر رومیزی، قابل حمل، مینی کامپیوترها و نظایر آن.

_ مکان های نگهداری تجهیزات کامپیوتری.

محل استقرار و نحوه استقرار تجهیزات.

روش های مقابله با نقاط ضعف دسترسی فیزیکی عبارتند از:

کنترل دسترسی: این روش، کارآمدترین روش برای تأمین امنیت دسترسی فیزیکی است. بدین ترتیب که می توان نوع دسترسی و افراد مجاز را تعریف نمود. برای مثال، افراد خاصی اجازه ورود به مکان هایی که تجهیزات شبکه در آن قرار می گیرند، داشته باشند.

ایجاد پوشش، یکی دیگر از روش های تأمین امنیت دسترسی فیزیکی، قرار دادن پوشش است. برای مثال می توان خط مسی انتقال را در داخل لوله های محافظ قرار داد تا به این صورت هکر نتواند از آن انشعاب بگیرد. یا اینکه کامپیوترها و سخت افزارها را داخل اتاق مناسب مستقر نمود تا امنیت دسترسی فیزیکی توسط حفاظ ساختمانی ایجاد گردد. بعلاوه می توان دستگاه هایی که وظایف مهم در شبکه انجام می دهند را به ups مجهز نمود تا در موقع قطع برق دچار وقفه نشوند.

کشف خطا و ترمیم: با توجه به آنکه پیش بینی همه خطاها و خسارات امکان پذیر نیست، باید راه هایی برای کشف خطا و ترمیم، مثلاً روشی برای کشف قطع خطوط ارتباطی یا خرابی مسیریاب ها، وجود داشته باشد.

انتخاب نوع رسانه ها و دستگاه های فیزیکی:

سطح امنیت در رسانه ها و دستگاه ها بسیار متفاوت است. مثلاً فیبر نوری از سیم مسی امن تر است، زیرا بسادگی نمی توان از آن انشعاب گرفت و همچنین نرخ خطای بسیار پایینی دارد.

تهیه دستورالعمل های بهره برداری: از دیگر راه های تأمین امنیت فیزیکی، آگاه سازی نیروی انسانی در مورد نحوه استفاده امن از سیستم ها و تجهیزات از طریق صدور بخش نامه ها و دستور العمل های بهره برداری می باشد.

تأمین امنیت دسترسی فیزیکی علاوه بر تأمین امنیت در برابر خطاهای عمدی، به تأمین امنیت در مقابل خطاهای غیر عمدی (خرابی و از کار افتادن دستگاه ها و رسانه ها) نیز وابسته است.