لایه پیوند در مدل TCP/IP اغلب به طور مستقیم با لایه پیوند داده و لایه فیزیکی در مدل مرجع اتصال داخلی سیستم‌های باز یا OSI مورد مقایسه قرار می‌گیرد. اگرچه این دو لایه مشترکاتی با هم دارند و موضوعاتی را هم‌پوشانی می‌کنند٬ اما متدهای دسته‌بندی متفاوتی را به نمایش می‌گذارند. لایه پیوند در مدل TCP/IP هنوز هم در حوزه اجرایی گسترده تر می‌باشد اما در زمینه قوانین واصول استاندارد کلاس بندی دارای نواقص متعددی است این مشکل زمانی نمایان می‌شود که پروتکل‌های خاصی نظیر پروتکل تفکیک آدرس یا ARP، که در مدل TCP/IP در لایه پیوند است، در مدل مرجع OSI در جایی بین لایه پیوند داده و لایه شبکه قرار می‌گیرد. در کل باید از مقایسه دقیق این دو مدل دوری جست. بحث لایه بندی در مدل TCP/IP از یک معیار طراحی اصولی پیروی نمی‌کند و معمولاً آنرا خطرناک و نادرست می‌دانند. (RFC 3439)
واژه دیگری که بعضی اوقات ممکن است به آن بر بخوریم، “لایه دسترسی شبکه”، است که سعی دارد این موضوع را نمایان کند که این لایه ارتباط نزدیکی با شبکه فیزیکی دارد. با این وجود، این نوع کاربرد اشتباه و غیر استاندارد است، زیرا لایه پیوند محتوی متدها و عملیاتی است که از سطح صرفاً دسترسی به شبکه بسیار فراتر است. برای مثال، پروتکل‌های عمده لایه پیوند برای بررسی توپولوژی شبکه محلی، یافتن روترها و میزبان‌های همسایه به کار می‌رود، عملیاتی که فراتر از دسترسی به شبکه می‌باشد.
