با مطالعه‌ی اندازه‌گیری‌های صورت گرفته از ۷۲۰ سال پیش از میلاد تاکنون، دانشمندان تحقیقات قبلی را که گواه بر کاهش سرعت سیاره‌ی زمین بوده‌اند، تأیید کرده‌اند.
بر این اساس، هر روز به‌تدریج طولانی‌تر از قبل خواهد شد، هر چند سرعت این افزایش بسیار ناچیز و حدود دوهزارم ثانیه در هر ۱۰۰ سال است. بدیهی است که این مقدار در مقایسه با تاریخ وجود بشر در زمین بسیار ناچیز است؛ اما این آهنگ افزایشِ بسیار کند، به مرور زمان انباشته خواهد شد.
به گفته‌ی لزلی موریسون از اتحادیه‌ی بین‌المللی نجوم که یکی از نویسندگان این مطالعه است: «عوامل ژئوفیزیکی متعددی در طول ۲۷۰۰ سال گذشته رخ داده است. این عوامل عبارتند از: کاهش حجم یخ‌های قطبی پس از آخرین عصر یخبندان که اندکی تغییر در شکل و چرخش زمین ایجاد کرده است، اثر متقابل الکترومغناطیسی بین هسته و گوشته‌ی زمین و تغییر در میانگین سطح آب اقیانوس‌ها و دریاها که همگی بر سرعت چرخش زمین تأثیر گذاشته‌اند.»
علاوه بر این، متخصص ژئوفیزیک مؤسسه‌ی اقیانوس شناسی اسکریپس، دانکن اگنیو توضیح می‌دهد: «در این زمینه دو فاکتور اصلی وجود دارد؛ یکی زمان و یکی سرعت چرخش زمین. به‌طور سنتی این دو فاکتور به شکل نزدیکی با هم مرتبط هستند، اما یکسان نیستند.»
Earth
در حالی که این متخصص ژئوفیزیک به‌صورت مستقیم در این مطالعه همکاری نداشته است، یادآور می‌شود: «در طول زمان، ابزار مورد استفاده توسط محققان برای اندازه‌گیری زمان، ساعت آبی بوده است». ابزاری که او توصیف کرده، با استفاده از چکیدن مداوم آب در یک کانال با سرعت ثابت کار می‌کند. او می‌افزاید: «هرچند این ابزار کاملا دقیق نیست، اما اگر ۵۰ آزمایش در یک دوره‌ی زمانی انجام دهید، می‌توانید به میانگین خوبی برسید.»
اما این مشاهدات در جوامع باستانی در سرتاسر جهان انجام شده است. برای مثال، منجمان مسلمان بین سال‌های ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ میلادی همان مشاهداتی را گزارش کرده‌اند که کتاب‌های تاریخ اروپایی (عموما به زبان لاتین) ثبت کرده‌اند.
از نظر استفانسون: «زمان‌سنجی اعراب، به‌خصوص در مورد خورشیدگرفتگی، بسیار عالی و دقیق است». هرچند به عقیده‌ی او نمی‌توان دقتی مشابه را به داده‌های اروپایی موجود نسبت داد.
او اعتقاد دارد که ما باید مدیون و قدرشناس تماشاگران باستانی آسمان باشیم. ابزار آن‌ها ممکن است بسیار ساده و ابتدایی بوده باشد، اما به طرز شگفت‌انگیزی دقیق بوده‌اند. آقای اگنیو اهمیت نوظهور یادگیری را برای درک چگونگی تأثیر تغییر شکل سیاره (پس از عصر یخبندان) بر دیگر عوامل، از جمله گرمایش جهانی، یادآور می‌شود، چراکه «ذوب شدن حجم عظیمی از یخ‌های قطبی و افزایش زیاد سطح آب اقیانوس‌ها و دریاها قطعا سرعت چرخش زمین را تغییر خواهد داد».
نتایج این تحقیق در مجله‌ی مجموعه مقالات انجمن سلطنتی چاپ شده است.
