یکی دیگر از انواع آرایه های مورد استفاده در برنامه نویسی آرایه های کاراکتری و یا همان رشته تا هستند.
یکی از کاربرد های گسترده آرایه به صورت آرایه کاراکتری است. یک آرایه کاراکتری را به عنوان رشته ای از کاراکترها می توان در نظر گرفت. رشته (string) به مجموعه ای از کاراکترها گفته می شود که برای ذخیره متن استفاده می شود.
مثال. دستور زیر آرایه کاراکتری با اندازه ۱۰ ایجاد می کند. این آرایه می تواند رشته ای با حداکثر طول ۹ را ذخیره کند.
;[ char UserName[10
++C انتهای یک رشته را با کاراکتر null می شناسد. کاراکتر null کاراکتر با کد اسکی صفر است که به صورت ” نوشته می شود. بنابراین یک محل از آرایه کاراکتری برای ذخیره کاراکتر null باید کنار گذاشته شود.
مثال. برای ذخیره یک رشته ۱۰ کاراکتری نیاز به آرایه کاراکتری با اندازه ۱۱ کاراکتر است.
چون رشته در آرایه به صورت کاراکتری ذخیره می شود که به null ختم می شود تمام چیزی که برای تعریف یک رشته نیاز است اشاره گری به ابتدای آن است. همانطور که گفته شد اسم آرایه اشاره گری به اولین عنصر آن است. بنابراین تنها به اسم آرایه برای دسترسی به رشته ای که درون آرایه ذخیره شده نیاز است. کتابخانه استاندارد ++C شامل توابعی برای کارکردن با رشته ها است. برای ارسال رشته ای به این توابع باید از نام آرایه استفاده شود. برای دریافت و نمایش متغیرهای رشته ای توسط دستورات cin و cout هم به همین صورت می توان عمل کرد.
;cin >> UserName
;cout << UserName
البته خواندن رشته به صورت فوق روش خیلی خوبی نیست زیرا اگر متن ورودی شامل فضای خالی باشد آنرا بعنوان جداکننده مقادیر می شناسد. علاوه بر این اگر طول رشته وارد شده بیشتر از فضای درنظر گرفته شده در متغیر رشته ای باشد باعث بروز مشکل در برنامه می شود.
روش دیگر برای دریافت یک رشته از ورودی استفاده از متد getline شیء cin است. در این حالت متن ورودی می تواند شامل فضاهای خالی هم باشد.
مثال. برنامه زیر متنی با حداکثر طول ۲۴ کاراکتر را از ورودی دریافت می کند و به متغیر name اختصاص می دهد. کاراکتر NULL در انتها اضافه می شود.
#<include <iostream.h
}() int main
;[ char name[25]
;”cout << “Please enter your name n
;( cin.getline(name,25
;cout << “Hello ” << name << endl
;return 0
{
