هدف از سیستم سیگنالینگ انتقال اطلاعات کنترلی (بخش سیگنالینگ) بین اعضا در یک شبکه تلفنی است.این اعضاء شامل سوییچها، مراکز اجرایی و بخش data است. این اطلاعات شامل بخش سیگنالی، برای بدست آوردن و پایان دادن به ارتباطات و اطلاعات دیگر از جمله سرویس directory ,credit card و message است.
در ابتدا سیستمهای سیگنالینگ برای تنظیم ارتباطات بین ادارات مخابرات و تجهیزات اولیه و ابتدایی مشتری در آن زمان (CPE) طراحی شده بودند که به منظور نقل و انتقال نه تنها صدا، بلکه همچنین ویدئو یا سیگنالهای data از طریق یک شبکه آنالوگ یا دیجیتال بود.
در سیگنالینگهای اولیه، سیگنالهای کنترلی روی همان مدار که برای مبادله اطلاعات اصلی استفاده میشد “ترافیک کاربر” به کار گرفته میشد.
برای مثال: در سیستمهای آنالوگ قدیمی از سیگنالینگ In-Band استفاده میشد.در سیستمهای سیگنالینگ جدید ss۷ از کانال مجزایی برای اطلاعات سیگنالینگ (کنترلی) استفاده میشود.
این سیستمها سیستمهای “سیگنالینگ کانال مشترک” یا (CCS ) نامیده شده اند، زیرا یک کانال مجزا برای سیگنالینگ استفاده شده است.بسیاری از مردم به این سیستمهای جدید [[out-of-Band میگویند.که دارای مزایای بسیاری نسبت به In-Band است و امروزه دو نوع out-of-Band وجود دارد.
SS۷ مثالی از اولین نوع است که : Signalling in Band & physical out of Band نامیده میشود.
مثال دوم ISDN است که : logical out of Band & physical in Band نامیده میشود که ترافیک کاربر و سیگنالینگ “کنترلی” روی یک کانال فیزیکی مشترک هستند.اما بخشی از پهنای باند تنها برای از ظرفیت کانال تنها برای ترافیک سیگنال رزرو شده و باقی مانده از ترافیک کاربر رزرو شده است. ( ترافیک کاربر مثل تماس تلفنی و ترافیک سیگنالینگ شامل اطلاعات کنترلی است.)
در ISDN از اصطلاحات کانال B برای توضیح کانال مشترک و اصطلاح کانال D برای توضیح کانال سیگنالینگ استفاده میشود.
