J2EEرا می توان اولین استاندارد صنعتی در پذیرش و تشخیص دنیای میان افزار دانست. تقریبا تمام سرورهای برنامه های کاربردی وب (BEA WEB Logic, IBM WEB Sphere, HP’S Application Server, Sun-Netscapes’s inlanet, Macromedia’s Jrunو غیره(، سرورهای تایید شده برنامه کاربردی J2EE هستند. تاکنون هیچ استاندارد دیگری تا این حد پشتیبانی و تایید نشده بود.
همگام با افزوده شدن دیگر مولفه های برنامه های کاربردی به خصوصیات J2EE، می توان آنها را در سرورهای گوناگون برنامه های کاربردی در شبکه های گسترده به کار برد. از این رو، به منظور تضمین سازگاری و همبستگی بین سرورهای متفاوت برنامه های کاربردی J2EE، مجموعه تست سازگاری را ارائه کرده است.
بینش J2EE
بینش اولیه خلق و ایجاد J2EE را می توان به صورت زیر خلاصه نمود:
“توسعه دهندگان باید کدهای مختلفی را بنویسند تا تجارت و منطق طرحشان را شرح دهند، در همین حین، زیرساختار میان افزار از مسائل سطحی سیستم مانند مدیریت حافظه، تخصیص منابع، عملیات چندرشته ای، دسترس پذیری و جمع آوری آشغال به طور اتوماتیک مراقبت می کند.
آیا J2EE مـشـکلات را رفع می کند؟
حال بهتر است بررسی شود که J2EE چگونه مسائل و مشکلات اصلی ناشی از گستردگی را رفع می نماید و چگونـه امکان توسسعه آتی برقرار می شودً؟
استقلال از سیستم عامل و سخت افزار
J2EE runtime بر روی ماشین مجازی جاوا (JVM) قرا رمی گیرد. شکل ۲ نشانگر این امر است. JVM مستقل از سخت افزار و سیستم عامل است. محیط (JRE) Java runtime تقریبا برای تمام سخت افزارها و سیستم عامل های مشهود در دسترس است. بنابراین با پذیرش جاوا، J2EE تشکیلات کامپیوتری را از سرمایه گذاری در سیستم عامل ها و سخت افـزارگران و پرهزینه خلاصی می بخشد.
امکان نزدیک تر ساختن لایه یکپـارچه گسترده J2EE به سیستم های Backoffice مزیت ویژه دیگری است. در برخی موارد، می توان لایه J2EE را در خود محیط سرور EES جای داد و از این طریق ترافیک شبکه را کاهش و عملکرد آن را افزایش داد.
