برای تعریف متغیرها در زبان C++ به دو شکل انجام می‌گیرد. روش اول تعریف متغیرها به صورت آرایه‌ای از کاراکترهاست. همانطور که میدانیم رشته‌ها همان مجموعه کاراکتر‌ها هستند که می‌توانند در داخل یک آرایه قرار گیرند. روش دوم استفاده از اشاره‌گرهاست. این نوع استفاده به این دلیل صورت می‌گیرد که نام آرایه در واقع نگهداری کننده آدرس اولین خانه از یک آرایه می‌باشد. در ادامه نحوه تعریف این دو نوع از رشته‌ها را بررسی خواهیم کرد:
روش اول: رشته‌ها می‌توانند به صورت آرایه‌ای به شکل زیر تعریف شوند:
char name[range];
توجه داشته باشید که طول رشته‌ها باید در همان زمان تعریف کاملا مشخص باشد و نمی‌توان از متغیر در تعیین طول آرایه استفاده کرد. این عدد نشانگر حداکثر طولی است که رشته می‌تواند داشته باشد. مثالهای زیر نشانگر این مطلب است:
char fname[20];
char string[] = “Hello, world!”;
char strName[](“Elham”);
در مثال اول طول آرایه صریحا تعیین شده است؛ اما در رشته‌های دوم و سوم اینچنین نیست. با این حال چون رشته string با “Hello, world!” و strName با “Elham” مقداردهی شده است؛ بنابراین طول رشته در زمان کامپایل کاملا مشخص است.
روش دوم: در این روش رشته‌ها می‌توانند به صورت اشاره‌گر تعریف شوند:
char *name;
در این نوع تعریف نیازی به تعیین طول رشته در زمان کامپایل نیست. مثال زیر نحوه تعریف این نوع رشته‌ها را به خوبی نشان می‌دهد:
char *fname;
char *lname = “Mohammadi”;
