ذخیره سازى داده
ذخیره سازى داده ها روشى به منظور ذخیره اقلام متفاوتى از اطلاعات در کنار یکدیگر با هدف تشکیل یک واحد اطلاعاتى منسجم و یکپارچه است. اقلام اطلاعاتى منفرد، به تنهایى کمتر مورد استفاده قرار مى گیرند. اطلاعات مورد نظر زمانى به عنوان منابع اطلاعاتى با ارزش مطرح خواهند بود که ما قادر به ذخیره سازى آنان در ساختارى مناسب و همراه با سایر اقلام اطلاعاتى باشیم.
براى ذخیره سازى داده ها از روش هاى متعددى استفاده مى شود که ساده ترین آنها روش غیرساخت یافته است. در این روش، داده ها داراى هیچ گونه ساختارى نیستند (نظیر Memo هاى ساده). اما در روش ساخت یافته – غیررابطه اى داده ها به صورت واحدهــاى مجـــزا قرار مى گیـــرند. سازمــــاندهى واحدهـــا عموماً با توجه به اولویت استقرار آنهــا تعیین مى شود. فایل هاى (CSV (Comma Separated value و یا فایل هایى که محتویات آنان توسط Tab از یکدیگر جدا مى شوند، فایل هــاى صفحـــات گسترده نظیر Excel، فایل هاى سرویس دهنده Exchange، فایل هاى Active Directory، فـایل هــاى Indexd sequential access method)ISAM)، نمونه هایى در این زمینه هستند.
روش دیگر سلسله مراتبى است. در این روش داده ها به صورت یک ساختار درختى سازماندهى مى گردند. هر درخت داراى مجموعه اى از گره بوده که هر گره خود مى تواند شامل چندین گره دیگر باشد. سندهاى داده XML نمونه اى از این مورد است.
بانک هاى اطلاعاتى رابطه اى روشى مخصوص به خود دارند. در این روش داده ها در جداولى سازماندهى مى گردند. ستون ها در جدول شامل یک نوع خاص داده بوده و سطرها شامل رکورد خاصى از اطلاعات هستند. جداول مى توانند از طریق ستون هاى خاصى به یکدیگر مرتبط شوند تا امکان استفاده از داده هاى مشترک (یکسان) بین آنها فراهم گردد. سرویس دهنده SQL، بانک اطلاعاتى Access و بانک اطلاعاتى Oracle نمونه هایى در این زمینه است.
اما در بانک هاى اطلاعاتى شىء گرا داده ها به صورت مجموعه اى از اشیا سازماندهى مى شوند. نظیر Objectivity/DB.
