رخی حوزهی مجازی را پنجمین حوزه از نبرد میدانند. تحلیلگران نظامی، حوزهی مجازی را به عنوان یک دامنهی جدید در حوزهی جنگ به رسمیت شناختهاند که اهمیت آن در حال حاضر در حال فزونی گرفتن از سایر حوزههاست. وجود نداشتن قوانین بینالمللی باعث شده که هر کشوری به خود اجازه دهد تا برضد کشور دیگر وارد جنگ مجازی شود…
منظور از جنگ سایبری چیست؟
فضای مجازی فضایی است که قوانین خاص خود را دارد. امروزه تهدیدها در قالب شبکههای رایانهای و مخابراتی رو به افزایش است. بخشهای کلیدی اقتصاد تمامی کشورها در حال حاضر، از جمله امکانات دولتی و خصوصی، بانکداری و امور مالی، حملونقل، تولید، پزشکی، آموزش و پرورش و دولت، همگی برای انجام عملیات روزانه وابسته به رایانه هستند. فضای مجازی ابزاری برای قدرت و ثروت است. اگر از آن استفاده نکنیم دیگران از آن استفاده خواهند کرد و آن هم برضد ما. گاهی به دلیل ناشناخته بودن منبع حمله؛ فضای مجازی به مکانی ایدهآل برای جنگ تبدیل شده است. برآورد سال گذشته نشان میدهد که دولت آمریکا از محل حملات سایبری در جهان، ۱۰۰ میلیون دلار خسارت دیده است.
جنگ مجازی اشاره به درگیریها در فضای مجازی با اهداف سیاسی و ایدئولوژیک دارد. این مفهوم به جنگ اطلاعاتی اشاره دارد، درست به مانند جنگی واقعی که البته در مورد انگیزههای این جنگ و جنگ واقعی اختلاف نظر وجود دارد. تعریف دقیق جنگ مجازی به «اقدامهای انجام شده توسط دولت یک کشور و سایر افراد به منظور نفوذ در رایانهها و شبکههای سایر کشورها جهت اقدامهای تخریب و آسیب اشاره دارد که این روش از راه روشهای الکترونیکی صورت میگیرد.» کشورهایی با فناوری و متخصصان عقب مانده از قافلهی جهانی، بازندهی جنگ مجازی هستند. این جنگ میتواند اقتصاد را فلج کند، موجب درگیریهایی در داخل و خارج کشورها گردد و بهرهوری نیروی نظامی را کاهش دهد.
هدف از حملهی سایبری، دستیابی به اطلاعات سایر کشورها، ایجاد وقفه در تجارت و یا ایجاد خدشه در زیر ساختها مانند: «آب، برق، حملونقل و…» به نحوی که هزینههای اقتصادی را افزایش دهند. در ۵ سال گذشته میزان حملات سایبری در سطح جهان بسیار افزایش یافته است.
نقطهی شروع برای جنگ مجازی را جنگ «بالکان» میدانند که نیروهای متخاصم سعی در نفوذ به اطلاعات یکدیگر داشتهاند. امروزه رشد شبکههای رایانهای بسیار سریعتر از رشد نرمافزارهای امنیتی مرتبط به آنهاست.
هنوز زیر ساختهای کافی برای جلوگیری از حملات سایبری در سیستمهای رایانهای کشورها تعبیه نشده است. فضای مجازی به یک مکان بالقوه برای جرایمی این چنینی تبدیل شده است. میلیاردها دلار بدون کمترین امنیتی در فضای سایبر روزانه جابهجا میشوند و بخشی از مهمترین اطلاعات دولتی و شخصی بدون کمترین امنیتی در فضای مجازی وجود دارند که خطر حملات سایبر را افزایش میدهند.
برخی حوزهی مجازی را پنجمین حوزه از نبرد میدانند. تحلیلگران نظامی، حوزهی مجازی را به عنوان یک دامنهی جدید در حوزهی جنگ به رسمیت شناختهاند که اهمیت آن در حال حاضر در حال فزونی گرفتن از سایر حوزههاست. درست به مانند ابعاد دیگر درگیری نظامی مانند، زمین، دریا، هوا و فضا.
وجود نداشتن قوانین بینالمللی باعث شده که هر کشوری به خود اجازه دهد تا برضد کشور دیگر وارد جنگ مجازی شود. در حال حاضر کشور ایالات متحده در جهان مرکز فرماندهی فضای مجازی را در پنتاگون راه اندازی کرده است که هدف از ایجاد آن حمله به شبکههای سایر کشورها و دفاع در مقابل حملات مجازی است. همچنین آژانس امنیت اطلاعات و شبکهی اروپا نیز چنین مرکزی است.
در سال ۲۰۱۱م. مجلهی «اکونومیست» نوشت که چین برنامهی ویژهای دارد تا در نبرد اطلاعاتی قرن بیست و یکم، پیروز گردد. همچنین این مجله بیان داشت که سایر کشورها مانند اسراییل، روسیه و کره شمالی برنامهی ویژهای برای جنگ مجازی دارند که در این بین باید گفت که ایران دومین قدرت بزرگ در عرصهی نبرد مجازی است. گویا این جنگ خیلی وقت است که برضد کشور ما شروع شده است. هنوز اخبار مبتنی بر حملهی ویروس «استاکس نت» به تأسیسات اتمی نطنز از سر زبانها نیفتاده بود که خبر مربوط به حملهی ویروس «فلیم»بر صدر اخبار جای گرفت.
در ابتدا بیان شد که این ویروس یک ویروس جاسوسی است اما اکنون با اطلاعات به دست آمده بیان میشود که این ویروس در واقع هدف خرابکاری داشته است. خرابکاری یکی از اهداف جنگ سایبری است. در سال ۲۰۱۲م. «نیویورک تایمز» گزارش داد که اوباما رئیسجمهور ایالات متحده دستور حملهی سایبری به تأسیسات اتمی ایران را صادر کرده است.
