مبانی کارت صدا

مبانی کارت صدا

یک کارت صدا دارای بخش های زیر است :

• یک پردازنده سیگنال های دیجیتال (DSP) که مسئولیت اجرای عملیات (پردازش) مورد نظر را بر عهده دارد.
• یک مبدل دیجتیال به آنالوگ (DAC) که وظیفه تبدیل اطلاعات صوتی ذخیره شده در کامپیوتر را به صوت واقعی که گوش انسان می شنود، بر عهده دارد.

• یک مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) برای تبدیل صوت ورودی به کامپیوتر به صورت اطلاعات دیجیتال جهت ذخیره سازی در کامپیوتر به کار می رود.

• حافظه ROM یا Flash برای ذخیره برنامه کنترل پردازنده و برنامه های لازم مربوط به کارت صوتی.

• یک اینترفیس دستگاههای موزیکال دیجیتالی (MIDI) برای اتصال دستگاه های موزیک بیرون از کامپیوتر.

• کانکتورهای لازم برای اتصال به میکروفن و یا بلندگو .

• یک پورت خاص “بازی” برای اتصال Joystick .

اتصال اغلب کارت های صدا که امروزه استفاده می شود از طریق شکاف یا شیار (اسلات) PCI کامپیوتر بوده که در یکی از اسلات های آزاد و بلااستفاده مادر برد نصب می شود. کارت های صوتی قدیمی در اسلات ISA مادربرد نصب می شدند.

البته چون امروزه استفاده از کارت صوتی به یک ضرورت تبدیل شده، در اکثر کامپیوتر های جدید کارت صدا به صورت یک تراشه Sound Blaster بر روی برد اصلی قرار می گیرد. اغلب تولید کنندگان کارت صدا هم از این نوع تراشه ها یا تراشه های مشابه، استفاده کرده و بردهای خود را تولید می کنند. البته آنها امکانات و قابلیت های دلخواه خود را به کارت های صدای طراحی شده اضافه می نمایند.

کارت صدا را می توان به یکی از دستگاه های زیر متصل نمود :

• هدفون

• بلندگو (Speaker)

• یک منبع ورودی آنالوگ نظیر : میکروفن، رادیو، ضبط صوت یا CD player

• یک منبع ورودی دیجیتال نظیر CD-Rom

• یک منبع آنالوگ خروجی نظیر ضبط صوت

• یک منبع دیجیتال خروجی نظیر CD-R

عملیات کارت صدا

یک کارت صدا قادر به انجام چهار عملیات خاص در رابطه با صدا است :

• پخش موزیک های از قبل ضبط شده (از CD فایل های صوتی نظیر mp3 و یا Wav) یا بازی یا DVD

• ضبط صدا با حالات متفاوت

• ترکیب نمودن صداها

• پردازش صوت های موجود

عملیات دریافت و ارسال صوت (صدا) برای کارت صدا از طریق بخش های DAC و ADC انجام می گیرد. پردازش های لازم و مورد نیاز بر روی صوت توسط DSP انجام می شود و بدین ترتیب عملیات و پردازش اضافه ای بر روی پردازنده اصلی کامپیوتر تحمیل نمی کند.