روش‌‌‌های پیشگیری از جاسوسی مجازی
۱٫رصد آسیب‌پذیری: شامل بازبینی سیستم‌های رایانه‌ای به صورت دوره‌ای است که در آن‌ها پورت‌هایی از رایانه که باز هستند و امکان رخنه در آن‌ها وجود دارد، مورد شناسایی قرار می‌گیرند. این کار معمولاً در رایانه‌ها به وسیله «فایروال‌ها» مورد بررسی قرار می‌گیرند؛ اما با این حال، امکان دور زدن آن‌ها نیز وجود دارد.
۲٫قرار دادن رمز عبور: با استفاده از این امکان در رایانه‌ها، زمانی که کسی بخواهد به اطلاعات رایانه دسترسی پیدا کند، رایانه از وی درخواست رمز عبور خواهد کرد.
۳٫استفاده از آنتی‌ویروس‌های مؤثر، فعال و معتبر.
۴٫استفاده از پروکسی‌ها در شبکه‌های داخلی، به‌خصوص در شبکه‌های اینترنتی داخلی شرکت‌‌ها و سازمان‌های حساس دولتی که اطلاعات مهمی را در اختیار دارند که مانع از آن شوند که این شبکه‌های داخلی وارد پایگاه‌‌های به خصوصی شوند و همچنین مانع فعالیت نرم‌افزارهای جاسوسی در این شبکه‌های داخلی شوند.
۵٫استفاده از مرورگرهای وب موزیلا و یا گوگل کروم که دارای ضریب امنیتی بالاتری نسبت به مرورگر اینترنت اکسپلورر هستند.
۶٫عدم نصب هرگونه نرم‌افزار ناشناس و جلوگیری از نصب نرم‌افزارهای ناشناخته که در تبلیغات آن‌ها را دارای کارکرد‌های خارق العاده توصیف می‌کنند.
۷٫نصب یک host file بر روی رایانه که پایگاه‌های جاسوسی را تشخیص دهد.