جادوی سیاه؛ رمز موفقیت شیرون برای رسیدن به سرعت بیش از ۴۱۶ کیلومتر بر ساعت چیست؟

ازنظر بسیاری از مالکان خودرو، تایرها صرفا اشیائی گرد و مشکی هستند که به سرعت فرسوده می‌شوند. آن‌ها با قیمت گران خود باعث دردسر هستند و زمانی تعویض می‌شوند که آج آن‌ها به‌اندازه‌ی کافی ساییده شده باشد.

 

اما تایرها از دید مالکان بوگاتی شیرون تنها دلیل تبدیل شدن این هیولا به سریع‌ترین خودروی جاده‌ای دنیا هستند. آن پیشرانه‌ی ۱۴۷۹ اسب بخاری، آن آیرودینامیک فوق‌العاده و آن سیستم تعلیق، فرمان و ترمزگیری خارق‌العاده، بدون تایرها ارزشی ندارد. این تایرها هستند که بوگاتی شیرون را با سرعت ۴۱۶ کیلومتر و حتی بالاتر در جاده‌ها به رخ همه می‌کشانند.

 

این تایرهای مخصوص که توسط میشلین ساخته شده‌اند، رینگ‌های آلیاژی بزرگ شیرون را در بر می‌گیرند. آن‌ها رؤیای بوگاتی را به حقیقت تبدیل می‌کنند.

 

درست ۱۵ سال پیش بود که شرکت‌های ساخت تایر، بوگاتی را به خاطر درخواست برای یک تایر ویژه و مخصوص برای ویرون به باد تمسخر گرفتند. آن‌ها گفتند این کار غیرممکن است. ویرون بسیار سریع و سنگین استو هیچ تایری توانایی این فیزیک را ندارد؛ چه برسد به این‌که بخواهد برای استفاده در جاده‌های معمولی با شرایط آب و هوایی مختلف نیز دوام بیاورد. در این میان تنها میشلین بود که جرئت به خرج داد و وارد این بازی شد.

 

بوگاتی شیرون

 

زمان لازم برای ساخت هر تایر ویرون با دست در حدود یک ساعت بود. دو جفت تایر ویرون قیمتی بالغ‌ بر ۴۲ هزار دلار داشتند و ۹۶۰۰ کیلومتر عمر می‌کردند. بااین‌حال همان لاستیک‌ها در سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت تنها ۱۵ دقیقه دوام می‌آوردند. این دوام ۱۵ دقیقه‌ای نیز در صورتی محقق می‌شد که تایرها به سبب گرما و نیروی گریز از مرکز فوق‌العاده بالا، نمی‌ترکیدند. خوشبختانه سوخت ویرون در کمتر از ۱۰ دقیقه با آن سرعت و قبل از ترکیدن لاستیک‌ها تمام می‌شد. میشلین به‌منظور جلوگیری از بروز حادثه و آسیب رینگ‌ها، تنها دو نوع تایر برای ویرون در نظر گرفته بود. تعویض یک دست رینگ ویرون ۶۹ هزار دلار خرج داشت که با قیمت تایرها به ۱۱۱ هزار دلار می‌رسید.

 

میشلین از تجربه‌ی ویرون درس‌های زیادی گرفت. مهندسان بوگاتی در خلال برنامه‌ی ساخت شیرون، ۱۸ بار به مرکز تحقیق و توسعه‌ی میشلین در فرانسه سفر کردند. میشلین در طول فرآیند تولید از تجهیزات آزمایش تایر هواپیما استفاده کرد؛ زیرا این تنها تجهیزاتی بود که توانایی چرخاندن سریع یک تایر آزمایشی و شبیه‌سازی نیروهای شدید وارده به آن با سرعت بالا را داشت.

 

تایرهای جلو (۲۸۵/۳۰R20) و عقب (۳۵۵/۲۵R21) شیرون در مقایسه با ویرون، به ترتیب ۱۴ و ۱۲ درصد سطح تماس بیشتری با جاده دارند. آن‌ها توانایی انتقال ۵۰۰۰ نیوتون متر گشتاور در زمان تماس با جاده دارند و می‌توانند ۳۸۰۰ بار نیروی جاذبه را در سرعت ۴۱۶ کیلومتر بر ساعت، بدون ترکیدگی تحمل کنند. تمامی این ویژگی‌ها، صرف‌نظر از شرایط آب و هوایی، به کیفیت رانندگی و کشش خودرو کمک می‌کند.

 

بوگاتی شیرون

 

سوار کردن تایرها روی رینگ‌ها نیز در مقایسه با ویرون ساده‌تر شده است. میشلین از یک سیستم ضد پنچری نیز در لاستیک‌های شیرون استفاده کرده که نیازمند رینگ‌های مخصوص و کاملاً متقارن است. بوگاتی هنوز جزئیاتی در مورد این تایر اعلام نکرده است؛ اما می‌گوید هزینه‌های ساخت آن کمتر است.

 

پس‌ از این که سوپر اسپرت ۱۲۰۰ اسب بخاری بوگاتی در سال ۲۰۱۰ رکورد سرعت ۴۲۹ کیلومتر بر ساعت را شکست، پیِر هِنری رافانل، راننده‌ی آزمایشی بوگاتی و سابق فرمول یک، اعلام کرد تنها دلیلی که مانع از گذشتن ویرون از سرعت ۴۳۲ کیلومتر شد، فناوری تایرهای آن بود. ولفگانگ درهایمر، مدیرعامل بوگاتی، قول داده است که شیرونِ قدرتمندتر، به‌راحتی از این رکورد عبور خواهد کرد و به سریع‌ترین خودروی تاریخ تبدیل خواهد شد.

 

منظور او از این حرف چیست؟ رسیدن به سرعت ۴۴۰ یا ۴۵۰ کیلومتر بر ساعت؟ تا تابستان امسال و فهمیدن این رکورد زمان زیادی باقی نمانده است. عدد نهایی هر چه باشد، بوگاتی حالا تایرهایی دارد که می‌توانند این رکورد را رقم بزنند.